Κυριακή 10 Οκτωβρίου 2010

ΕΙΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ

<<Κάποτε είχα ακούσει πως στο σπίτι του το πλούσιο κάποιος φίλος μου παλιός και πολύ σοφός μοίραζε συχνά τις ώρες του με τους πεθαμένους.
Δεν έχασα καιρό και πήγα. Όχι τόσο από όρεξη να ξαναζεστάνω γνωριμίες παλιές, όσο από κάποια μου κρυφή και δίκοπη υποψία, που χρόνια μου βασάνιζε το νου κι ίσως κι από τον καιρό που παιδί ακόμα – είμαι γέρος πια – πρωτάρχισα να βαλσαμώνω τα κομμάτια της ψυχής μου και να θάβω ακήδευτα, μούμιες χαρτοφασκιωμένες, στ΄ ανήλιαγα συρτάρια μου.
Κι ανέβηκα τη σκάλα.
Πριν όμως προλάβω να τον ρωτήσω αν ήταν μοναχός –μισώ τον πολύ κόσμο – σαν ξαφνιασμένος και με μια παράξενη ματιά που μου ΄ριξε από πάνω ως κάτω, μου κόβει τη λαλιά στα χείλη και μου λέει: << Mπα! Εσύ ΄σαι; Κι εγώ τώρα δα κουβέντιαζα μαζί σου μέσα >>
Είχα φτάσει αργά; Δεν ήθελε να με δεχτεί και μου ΄πε ψέματα; Δεν ξέρω. Θυμάμαι μονάχα πως την ημέρα εκείνη σάμπως να ΄χα νιώσει την αλλόκοτη υποψία μου βαθύτερα μες στην ψυχή μου να ριζώνη – κι έφυγα.
Και τώρα ξέρει κι όποιος μ΄ανταμώσει το μυστικό μου και μπορεί και αυτός ,σα θέλει, να με προσπεράση.>>
( Απάνεμα βράδια)

Γιώργος Δελής








Πελοπίδας Π. Νικολαρέας, Πέτρος Ι. Δραγωνέας, Βούλα Πετροπουλέα- Πρωτοψάλτη
.../Από ξένα λημέρια ανταμώνουν/σ'ερμοκλήσι ολάγναντο ράχης,/σ'ένα μνήμα βαιόκλαρα στρώνουν,/κι ανδρειάς λέγουν τραγούδια και μάχης./...Δημοσθ. Βαλαβάνης


παπα-Παύλος Ν. Νικολαρέας


Γιώργης Μανούσακας συζ. Αθηνάς Κ. Κοράλλη
.../Ρουσαλιού εξημέρωνε μέρα,που στον Κάτω οι ψυχές κόσμο κλειένται./Μα στου Γεώργου τον τάφο μητέρα/δεν στενάζει, τραγούδι αγρικιένται. ...Δημοσθ. Βαλαβάνης.


Αντώνης Γ. Νικολαρέας, Πέτρος Γ. Παμαγέας


Νίκος Π. Νικολαρέας
.../Κι εδώ, κι εδώ θα σ'αγαπώ,κι υπό την γην, κι επάνω,/και εις θανάτου έρεβοα,κι εις βίου αστραπάς./Δεν είναι χώμα η ψυχή,ποτέ δεν θ'αποθάνω./Ειναι ζωή και θάνατος, οπόταν αγαπάς. Αχιλλεύς Παράσχος



παπα-Παναγιώτης Πετροπουλέας
Ο τάφος ούτος, ον βλέπεις, παραδίτα,/ κόνιν ιεράν και μακαρίαν κρύπτει/ Νεοφύτου Μοναχού του εκ Βερροίας./......................./Αλλά παρέχου και συγχώρησιν νέμε. Ηλίας Τανταλίδης

Ευγενία Ι. Μωρακέα, Πούλια Α. Αρκουδέα


Στυλιανός Κατσαρέας
,,,/Θώπευε,θώπευε, φανέ,την πλάκα των θανόντων./<<Ω! πόσοι εκοιμήθησαν χωρίς τινός θωπείας!/Πόσοι θα ήσαν σήμερον εδώ εν μέσω ζώντων,/εάν εθώπευεν αυτούς εν βλέμμα συμπαθείας!/ Δημήτριος Παπαρηγόπουλος.

παπα-Παύλος Ν. Νικολαρέας,Γιάννος Α Καράμπελας, Γιώργος Ν. Κατσαρέας, Σωτήρης Α. Μωρακέας


Παύλος Ν. Νικολαρέας(κατόπιν παπάς),Παναγιώτης Ν. Πετροπουλέας,παπα-Ανδρέας Πετροπουλέας,παπα-Παναγιώτης Πετροπουλέας
Συ μόνη, συ παρήγορος, ω τιμαλφής θρησκεία!/Εις σου τα στήθη γέγραπται σεπτή <<Αθανασία>>./Αθανασία!... Του Θεού ω προσφιλής αγκάλη!/Ο μαρανθείς επί της γης χρυσούς επάνω θάλλει,/κι εδώ στιγμάς αν κλαίη,εις ουρανούς αθάνατος χαράς αγγέλων πνέει... Σπυρίδων Βασιλειάδης

Μιχαλης Ν Πετροπουλέας

.../Καπνίζει το λυχνάρι, αποσταμένος /ο γέροντας στον ύπνο αγκομαχά,/ -Ποιός κρούει τη θύρα;/ -Άνοιξε, είμαι ξένος,/να ξενυχτήσω θέλω μοναχά./
Σηκώνεται τρεμάμενος κι ανοίγει/ κι αποκοιμάται πάλι. Αγαλινά/ξημέρωσεν. Ο ξένος είχε φύγει μα ο γέρος δεν εξύπνησε ξανά. Ιωάννησ Πολέμης


Ανδρέας Ι. Μωρακέας
Ωραίε νεκρέ,μονάρχη εσύ του μυστικού ουρανού μου/αστέρινε, ήρθες πάλι,/σ'έφερε η νύχτα, φάντασμα του λατρευτού μου/στην ορφανή μου αγκάλη./...Κωστής Παλαμάς

Πότα Ι. Μωρακέα

.../<<ήτανε μια φορά κι έναν καιρό/κάποιος και κάποια κι ήτανε και κάτι/ και κάποτε και κάπου. Μα θαρρώ,/και πως δρν ήταν. Να η ζωή μας, νά τη>>/..Ιωάν. Πολέμης


Κώστας Ν. Πετροπουλέας,Πέτρος Κ. Αρκουδέας.Νίκος Π. Νικολαρέας,Ηλίας Π. Καρσαρέας


ο μακαριστός Μητροπολίτης Μάνης Σωτήριος

.../Δωσ' του, Χριστέ μου, τη στερνή χαρά να ιδή και πάλι,/τη γνώριμη του τη ζωή κοντά στ' ακροθαλάσσι,/ Αχ! έτσι αθώα κι έτσι απλά κι αγνά την είχε ψάλει,/ που της αξίζει εκεί ψηλά μαζί μ' αυτόν ν' αγιάση... Λάμπρος Πορφύρας


Ελεθιερία Καράμπελα-Χρηστάκη

Στον κήπο μέσα βρίσκομαι σ' άφωνη απόψε προσευχή,/τα φύλλα ακούω τα χρυσαφιά, τ' άνθια που μαραθήκανε,κι μαυροφορεμένη μου κλίνει ευλαβιτική ψυχή/ και μνημονέυει τους νεκρούς, που απολησμονηθήκανε. Μιλτιάδης Μαλακάσης


Κώστας Η. Κατσαρέας


Παναγιώτης Η. Κατσαρέας

Μπήκα στον κήπο κι είδα γύρα/σκοτάδι πένθιμο και χάμου/την ανοιξιάτικη πορφύρα/να σκίζεται στα βήματα μου./... Μιλτιάδης Μαλακάσης


Τάκης Λ. Κατσαρέας



Σταυρούλα Μωρακέα (παπαδιά)

.../Κάτ' απ' τα δέντρα τα θλιμένα/ τότε περάσανα μαζί μου,/δίχως προμήνυμα κανένα,/δυό πολυφίλιτοι νεκροί μου... Μιλτιάδης Μαλακάσης



Αντώνης Γ. Νικολαρέας



Γεωργία Νικολαρέα-Μοίρα

Καλώς να 'ρθη, σαν έρθ' η στερνή η ώρα/τα μάτια μου για πάντα να μου κλείση,/ κι όποτε να 'ναι, ή τώρα ή αργήση,φτάνει να μην ερθή σαν άγρια μπόρα./...Ιωάν. Γρυπάρης



Στέλιος Καράδαγλης συζ. Μαρίκας Η. Δραγωνέα



Γιάννης Καράμπελας



Σούλα Π. Σαξιώνη

..../Άνοιξη βέβαια να' να, σαν και τώρα,/κιακόμα μια γλυκιά γλυκούλα δύση/ κι έτσα να πάρη μια αύρα να φυσήση/ και να πέση η ψυχούλα η λευκοφόρα./...Ιωάν. Γρυπάρης



Πέτρος Ι. Δραγωνέας

Το ξέρω. Η γη τους έλοιωσε,πάνε καιροί και χρόνια,/αλλά οι λευκές τους οι ψυχές κάτω απ' τον Άδη αγάλι/ ξέφυγαν και στα πέτρινα κορμιά τους και τα αιώνια/ εδώ που ζούσαν, φώλιασαν,και ζουν μαζί μας πάλι./.... Λάμπρος Πορφύρας



Αντώνης Η. Δραγωνέας, Κώστας Λ. Κατσαρέας



Νίκος Κ. Πετροπουλέας, παπα-Μιχάλης Μωρακέας

Στην κάμαρα μου,όπου συχνά με δέρνει αργόν η ανία,/ σαν έξω κλαιν με τη βροχή του εσπερινού οι καμπάνες,/ό,τι είχα κι ό,τι αγάπησα-μικρές χαρές και πλάνες-/ σαν ίσκιων πένθιμη περνούν το νου μου λιτανεία./ .... Γιώργος Δελής



Σταυρούλα Μωρακέα (παπαδιά)



Φρόσω Ν. Μωρακέα



Νίκος Π. Νικολαρέας

.../Κι είδα το πέλαo η μπόρα ανίλεη να σπαράζη,/το κύμ' αφρόστηθο στο βράχο να ορθοσπά,/ κι είδα τη γης στον τάφο μου άνθη να σκορπά/ και του θανάτου μου τη φρίκη να σκεπάζη/. ... Γιώργος Δελής



Σταθούλα Ανδροβιτσανέα (Αντωνού)

Και του αδερφού μου είπα να μοιάση του κυμάτου/ κι είπα της μάνας μου της μάνας γης να μοιάση/ κι έγινε ο πόνος φψς κι ανθός στη Πλάση/ κι ασμάτων άσμα ο θρήνος του θανάτου. Γιώργος Δελής



Πέτρος Γ. Παναγέας



Βούλα Δραγωνέα-Βεκρή

Στη πλάκα του κοιμητηρίου,βροχή, καθώς εμέτρας/του χρόνου τις γυροβολιές,/μικρή λακούβα εκοίλανες στην ομαλίά της πέτρας/ με τις μoνότονες σταλιές.
Τόση -που μόλις να κρατή στημένο ένα κεράκι/ για τον αξέχαστο νεκρό./Και πότε πότε να 'ρχεται φρυγμένο ένα πουλάκι,/να πιή το λιγοστό νερό! Νίκος Πετιμεζάς-Λάυρας



Δημήτριος Πατρικοβασιλάκος, Φάνης Α. Αρκουδέας



Πελοπίδας Π. Νικολαρέας,Νίκος Π. Νικολαρέας,Τάκης Λ. Κατσαρέας

.../Μάτια ματάκια εκλάψανε,γελάσανε μαζί μας/ -θάνατος και ζωή μας-/Σαν πεταλούδα στέκομαι, την πλάκα δεν βαραίνω,/ με γιασεμιά στη ραίνω! Νίκος Πετιμεζάς-Λαύρας



Πολυτίμη Σ. Πετροπουλέα



Σταύρος Φίλης συζ. Ελένης Μ. Μωρακέα

.../Έζησα!Αγάπη,αγώνες, ψέμα, πόνο,/μάταιες ελπίδες,δάκρυα,τρόμου ρίγη/τα εγνώρισα.Και τώρα όλα τα υψώνω/σάν άγαλμα του τίποτε.Μονάχα/ το το τίποτε!Όταν η ψυχή μου φύγη,/ ώ Κύριε!απ' όλα τι θα μείνη τάχα;



Παναγιώτης Φ. Κατσαρεας


Πέτρος Γ. Παναγέας

...../Και την ψυχή που φως γλυκό προσμένει,/ο θάνατος βουβός την αγκαλιάζει/επάνω στην αγάπη όλη γερμένη. Ηλίας Βουτεριάδης



παπα-Μιχάλης Μωρακέας

..../Χορτάτος πάω,και στον αιθέρα/πετάω λεύτερο πουλί./Παιδιά μου εμένα μη με κλαίτε,/ τι εγώ αγαπήθηκα πολύ. Βασίλης Ρώτας


Πολυτίμη Σ. Πετροπουλέα


Νικόλαος Α. Κατσαρέας

ΕΠΊΓΡΑΜΜΑ

Κι ο ακριβός μου!/κι ο άντρας μου!/κι ο γιός μου!/κι ο πατέρας!/Πάει όλη η γλύκα του βραδιού/ κι λάμψη πάει της μέρας. Λιλή Ιακωβίδου


Στέλιος Καράδαγλης σύζ. Μαρίκας Η.Δραγωνέα


Σούλα Π.Σαξιώνη


σωτήριος Α. Μωρακέας, Νίκολαος Π. Νικολαρέας


Σωτήριος Α. Μωρακέας

...... /Κάποιος πεθαίνει πλάι μου.Τον κλαίω καλή του ώρα!/ Τι πιότερο να πώ!/δεν είναι ωραίο να σέρνεσαι μ' ένα νεκρό στη χώρα/ σα φορτωμένο ζώο/........ Πάνος Ταγκόπουλος


Μανόλης Στεργίου


Πελοπίδας Π. Νικολαρέας

.../Τι τάχα το αγγελόκρουσμά σου αν είναι/γαλήνιο σαν το πέσιμο του φύλλου/σαν είναι να τελειώσης τη ζωή σου/μαζί με τη στερνή σου αναπνοή/... Λέων Κουκούλας



Παναγιώτης Π. Ανδροβιτσανέας


Σταυρούλα Μ. Μωρακέα (παπαδιά)

... /Κάποιοι νεκροί,που ανέλπιστα μας άφησαν και πάνε,/που τούς ξεπροβοδίσαμε με την καρδιά πικρή,/θαρείς πως ζούνε. αθέλητα τα μάτια μας κοιτάνε,/σαν τρίζει η πόρτα στο βοριά,και λέμε αυτοί πως θα 'ναι./κάποι νεκροί. Λέων Κουκούλας





Παναγιώτης Φ. Κατσαρέας

.../Δε θέλω δόξα.Μόνο σαν πεθάνω,/ας χαράξουν σ' ένα μάρμαρο επάνω:/<<Τραγούδησε με απλούς σκοπούς και τρόπους/για τους καλούς και τους γερούς ανθρώπους>>.Γ. Αθάνας


Πέτρος Κ. Αρκουδέας, Παναγιώτης Φ. Κατσαρέας


παπα-Ανδρέας Πετροπουλέας

.../Κι εσύ μανούλα τυχερή,πόχεις καλοδεχτή,/κλαμένη το παιδάκι σου στη πόρτα του σπιτιού σου,/χύσ' ένα δάκρυ γι' άλλης μιάσ μανούλας το παιδί,/που πήγε και το σκότωσε το βόλι του δικού σου. Γ. Αθάνας



Μαρία Χ. Ανδροβιτσανέα


παπα-Παύλος Ν.Νικολαρέας, Σωτήριος Α. Μωρακέας

.../Σβήστε τα φανταχτερά πολύφωτα τριγύρα/κι ανάψτε ένα καντήλι φτωχικό/και για λουλούδια και για μύρα/φέρε μια γλάστρα με βασιλικό./... Κλαύδιος Μαρκίνας


Νίκων Α. Αρκουδέας

Άρχοντα δημοκράτη, ως εστερήθη/το ειρηνικό χωριό μας τη μορφή σου./άδειασε- λες και χάθηκαν μαζί σου/ αιώνες κι εποχές, έθιμα κι ήθη./.... Γ. Αθάνας


Σωτήριος Α.Μωρακέας, Ηλίας Θ. Νικολαρέας


Σωτήριος κ Δήμητρα Μωρακέα

..../Με τους σταυρούς επ' ώμου ολάσπρους, φάλαγγα πυκνή,/ και με λοφία τα κόκκινα άνθη από τις πικροδάφνες,/... Βασίλης Ρώτας


παπα-Ανδρέας Πετροπουλέας, Αντώνιος Δραγωνέας, Παναγιώτης Γερακάρης


Ελευθερία Καράμπελα-Χρηστάκη, Σωτήριος Μωρακέας

Παιδιά μου, εμένα μη με κλαίτε,/που αφήνω πια τον κόσμο αυτό:/μη θρήνους, ούτε μοιρολόγια,/παρα τραγούδι και χορό./... Βασίλης Ρώτας


Αντώνιος Π. Δραγωνέας


Ευγενία Π. Παναγέα

Ξένε μου, 'οπου πας και περπατάς τη γή μας,/να πατάς σεμνά ν'αλαφροδιαβαίνης,/ τ'είναι ο τόπος μας αιματοποτισμένος./ καθε πέτρα μας αιματοβαφτισμένη,/ κάθε μέτρο γης κι από 'νας σκοτωμένος,/ένας αδερφός που 'πεσε πολεμώντας/για δίκιο μας και για τη λευτεριά μας:/κάθανται οι ψυχές σε πέτρα, σε λιθάρι,/ και μοιρολογούν και τον καημό τους λένε. Βασίλης Ρώτας


Γιάννος Α. Καράμπελας


Πέτρος Κ. Αρκουδέας

Ειναι βαριά η ψυχή μου σαν τον ώριμο/ καρπό,που από το δέντρο πέφτει,/απόψε. κι όλα είναι ασήκωτα,/ως κι οι σκιές που τρέμουν στον καθρέπτη./... Αιμιλία Δάφνη


Λεωνίδας Ν. Ανδροβιτσανέας,Αντώνιος Η. Δραγωνέας


Κωνσταντίνος Λ. Κατσαρέας

Δέντρα του κάμπου, ελιά πικρή και μαύρο κυπαρίσσι,/πόσο δειλά μου υψώνεστε και παραπονεμένα!/χίλια φαρμάκια γύρω μας τ'ανθρώπινα τα μίση,/και τάνασαίνετε βαθιιά - σαν την καρδιά μου εμένα./.... Ρήγας Γκόλφης


Δημήτρω Δραγωνέα-Πουλοπούλου


Στυλιανή Αρκουδέα-Μακρυδόγλου

.../Σαν τα ιερά, παλαιά εικονίσματα,/φύλαε το γέρο σου πατέρα,/κι επάνω απ'όλα, τη μανούλα σου/ απ' του θανάτου τη φοβέρα!
Κι όταν τους χάσεις, καίγε πάντοτε,/ μες στης ψυχής το θυμιατήρι,/το μοσκολίβανο της θύμησης/γι'αυτούς,κάθε που ο ήλιος γείρη./... Μυρτιώτισσα


Λεωνίδας Πετροπουλέας


Μανόλης Στεργίου, Σωτήριος Α. Μωρακέας,Ηλίας Θ. Νικολαρέας.

Ώ ναι, το ξέρω, ο θάνατος για μένανε/θε να 'ρθη ωραίος!/Σαν τη ζωή μου ,έτσι κι αυτός. δε γίνεται/να είναι τυχαίος./.... Μυρτιώτισσα


Σταυρούλα Μ. Μωρακέα (παπαδιά)


Ηλίας Π. Κατσαρέας

..../Κι ενώ το <<χαίρε>> τους γαλήνιο, απίκραντο,/θα ηχεί βαθιά μου,/γλυκά θα σβύνω, σαν το ηλιοβασίλεμα/ στη κάμαρά μου./..... Μυρτιώτισσα


Αφροκίμη Σ. Πετροπουλέα


Σωτήριος Α. Μωρακέας

Αδέρφια μου,η ζωή βαρύτατη/ που ζούμε./Μόνη παρηγοριά το θάνατο/ να καρτερούμε./... Μυρτιώτισσα



electBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjq7vGA9gPaA7Nv1KfFcwWFJG68MA5pDOkPW-dWb_T3adG57S8CXhMJvrHD1uVayF-7Jj49ziyUaqn__Pho3lNjvAVwW-Zn-N9QaHFtnMgPxr_gMhNIhzWstfyVg-eEzNwR4RIu4Egb43bD/s1600/11097.jpg">
Παναγιώτα κ Μήτσος Πατρικοβασιλάκος
..../Κι όταν,κοντά εκατόχρονη,μα με τα μάτια ολόφωτα,/αγάλια αγγελοκρούστηκε,τ'αγγελικό το βλέμμα/γύρισε γύρω γαληνά,κι ίδιος Ακρίτας είδε/τους γιούς, τις νύφες, τους γαμπρούς,τ'αγγόνια, τα δισέγγονα/τριγύρω της,πολύγενη σειριά,διπλοτριπλόζωη,/το χέρι το δεξί αργοσήκωνε κι ευλόγησε μας./Κι η αφεντιά της,στο στερνό ξεκίνησε και πάει. Αγις Θέρος.


Γεωργία Νικολαρέα-Μοίρα

Κι ο θάνατος μην είναι τάχατες /αραξοβόλι/και τέτοιο που το φανταζόμαστε/ περβόλι;
Μυρτιώτισσα

Γιώργος Π. Πετροπουλέας (Αργύρης)


Μαρίκα Δδραγωνέα-καράδαγλη,Στέλιος Καράδαγλης, Γιώτα Κατσαρέα-Κύρκου, Δημήτιος Κύρκος.

.../'το σκληρό των ανθρώπων μοιρόγραφο/είναι για όλους παρόμοιο. Ο καθένας/ μιαν ημέρα χρωστάει τ'αχερούσια,/με μια βάρκα,νερά να περάση./... Σωτήρης Σκίπης


Σταύρος Π. Ανδροβιτσανέας

Ποτέ δε φανταζόμουν πως θα 'ρχότανε/μια μέρα να σε χάσω έτσι πολύ./Γιατί δε λείπεις μόνο από πλάι μου/λείπεις κι απ'την καρδιά μου. ....Κ. Καρθαίος

Δεν υπάρχουν σχόλια: