Παρασκευή 1 Απριλίου 2011

ΟΙ ΦΤΕΡΩΤΟΙ ΜΑΣ ΦΙΛΟΙ

Όλα τα πουλιά να 'ρθουν εδώ./ Και όσα στα καλόσπορα χωράφια γεωργών/ καλοπερνάτε, κριθοφάγα, σποροφάγα/ μύρια όσα γένη/ γλυκιά φωνή σκορπίζονας, πετώντας,/ και όσα στ' αυλάκια στη σειρά/ στους σβόλους πάνω τιτιβίζετε/ με λιγωμένη τη φωνή/ τίο τίο τίο τσίο τσίο τσίο/ κι όσα στων κήπων πάνω τα πυκνά κισσόκλαδα/ τσιμπολογάτε/ και όσα στά βουνά βλαστοκορφές και κούμαρα/ ελάτε, τρέξτε, σας καλώ/ τρίο τρίο τριτοτρί./ Και όσα σε βαλτοτόπια και στενά/ μαζεύετε σκνιπούλες και σε μέρη δροσερά/ και λιβάδια χλοερά του Μαραθώνα είσαστε,/ ... / κι όσα με τις αλκυόνες απ' τ'άσπρα/ πάνω κύματα κοπαδιαστά πετάτε/ ελάτε εδώ να μάθετε,/ ελάτε όλων των ειδών τα μακρολαίμικα πουλιά/ σύναξη καλούμε./ Ήρθε ένας κάποιος γέρος/ μυαλωμένος και αψύς/τα πρωτάκουστα που λέει./ Ελάτε να ακούσετε/ εδώ εδώ εδώ. Αριστοφάνης, μεταφρ. Κώστας Τοπούζης.






                                                                        ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ
  Στο δάσος έστησα του πόθου όλα τα ξόβεργα/ κι 'επιασα τα πιο γνώριμα πουλιά και τα πιο ξένα,/ κι εκείνα π' όλο κελαϊδούν, και τα βουβά,/και τ' άσπρα και τα κίτρινα και τα σμαλτοχυμένα.

Κι όσα πικροδαγκώνουν, και τα πιο απαλά,/ και τα πουλιά που σέρνωνται σαν λαβωμένα χάμου,/ και τ' άλλα με τ' ανήσυχα πλατιά φτερά/ και σ' άλλο δάσος τ' άφησα, μες στην καρδιά μου.
                                                                       
                                                                                                    Κωστής Παλαμάς


                                                            Η   ΚΑΡΔΕΡΙΝΑ (Carduelis)

Ωδικό πτηνό της οικογένειας τωνΦριγγιλλιδών, της τάξης των Στρουθιόμορφων. Η οικογένεια περιλαμβάνει 400 είδη περίπου. Είναι από τα ωραιότερα πουλιά της τάξης της. Έχουν ανεφερθεί περιπτώσεις που έβαλαν νεοσούς στο κλουβί και οι γονείς συνέχισαν να φέρνουν τροφή και να τους ταΐζουν στην αιχμαλωσία.  Το είδος Ακανθυλλίς ή ακανθοφάγος κοινώς γαρδέλι είναι από τα πιο γνωστά στην Ελλάδα.                                                                        

     



                                                      Ακανθυλλίς (carduelis carduelis)


                                         Ακανθυλλίς η κανναβοφάγος (Carduelis cannabina)

    

                             Η ΣΤΡΟΥΘΟΚΑΜΗΛΟΣ  (Στρουθίον η κάμηλος,Struthio camelus)

Τα πουλιά που έχουν χάσει την ικανότητα να πετούν, αλλά έχουν αναπτύξει την ικανότητα να τρέχουν πολύ γρήγορα,μέχρι 50 χιλόμετρα την ώρα, λέγονται Δρομείς. Στην ομάδα αυτή ανήκουν τα Στρουθοκαμηλόμορφα, τα Ρεόμορφα και τα Καζουαριόμορφα. Στα Στρουθοκαμηλόμορφα,οικογένεια Στρουθιονιδών (Strythionidae) ανήκει το μοναδικό γένος και είδος Στρουθίον η κάμηλος, κοινώς Στρουθοκάμηλος.Το αρσενικό έχει χρώμα μαύρο και το θηλυκό καφέ-γκρίζο, και τα δύο στα φτερά και την ουρά έχουν λίγο λευκό. Το αρσενικό μπορεί να φτάσει τα 2,50μ ύψος και τα 150 χιλιόγραμμα βάρος. Και στα δύο φύλα ο λαιμός και οι μηροί είναι γυμνά. Τα πόδια τους καταλήγουν σε δύο δάχτυλα, το ένα των οποίων είναι αρκετά μεγάλο και μοιάζει με οπλή. Το αρσενικό ζει με 4-5 θυληκές και η κάθε μια γεννά 2-8 αυγά (15χ13 εκατοστά,και 1,5χλγρ. βάρος) και τα τοποθετούν όλες μαζί σε αβαθή λάκκο, που σκάβουν σε αμμώδες έδαφος. Η επώαση διαρκεί 40 ημέρες και γίνεται τη νύκτα από το αρσενικό και την ημέρα από τις θηλυκές. Τα μικρά εγκαταλείπουν τη  φωλιά μετά από 24 ώρες και σε ένα μήνα τρέχουν σαν ενήλικα. Η στρουθοκάμηλος ζει στην Αφρική και την Αραβία και διάρκεια της ζωής της μπορεί να φτάσει τα 40 χρόνια. Στην αιχμαλωσία μπορεί να φτάσει και τα 50.

Τις φωτογραφίες τράβηξα στον Άγιο Νικόλαο Ανατολικής Μάνης














                                                        ΤΟ  ΨΑΡΟΝΙ   (Sturnus vulgaris)



Άν δείτε στον κήπο σας ένα πουλί με κ΄πιτρινη μύτη, θα είναι ή κότσυφας ή ψαρόνι.
Το ψαρόνι έχει μήκος περί τα 20 εκατοστά, είναι μαύρο με λευκοκίτρινα στίγματα, (υπάρχει κιαι το μαυροψάρονο), ζει σε αγροτικές κυρίως πειοχές, αλλά και στις πόλεις και κπυρνιάζεισε καλαμώνες,δεντροστοιχίες, πάρκα πόλεων. Πετά κατά κοπάδια που πολές φορές ένα κοπάδι αποτελείται από δεκάδες χιλιάδες πουλιά. Αναπαράγεται στη βόρεια Ελλάδα,  αλλά το χειμώνα συναντάται και στη νότια.




                                                

           
                                                       ΟΙ ΑΓΡΙΟΧΗΝΕΣ  ( Anser, branta)

Μεγαλόσωμα υδρόβια μεταναστευτικά  πουλιά. Πετούν κατά οικογενειακές ομάδες ή κοπάδια σε σχήμα V ή σε παλλόμενες γραμμές. Ζουν κατά ζεύγη,φωλιάζουν στο έδαφος, φροντίζουν τους νεοσσούς τους και οι δύο γονείς. Αλλάζουν τα φτερά τους το καλοκαίρι,πριν πετάξουν οι νεοσσοί, και για περίπου ένα μήνα αδυνατούν να πετάξουν.







                                          Ο ΚΑΛΑΜΟΚΑΝΑΣ ( Himantopus himantopus )

Πουλί αποδημητικό. Έρχεται στην Ελλάδα στα μέσα του Μάρτη και φεύγει τον Σεπτέμβριο. Έχει μακριά μαύρη μύτη και ψηλά κάκκινα πόδια. Το μήκος του είναι περι τα 34 εκ. 'Οταν πετά τα πόδια του προεξέχουν της ουράς του 18 εκ. Ζει γύρω από υγρότοπους με ρηχά νερά. Τρέφεται κυρίως με έντομα και σκουλήκια που βρίσκει στα ρηχά νερά και στο πράσινο χορτάρι. Ζει σε χαλαρές αποικίες. Φωλιάζει σε κοιλότητες δίπλα στο νερό, ή κάνει τη φωλιά του πάνω σε τούφες χόρτων ή σωρό λάσπης που εξέχου απο το νερό.













                                                    ΤΟ ΛΕΛΕΚΙ ( Πελαργός, Ciconia ciconia )
                                        

 Η υποχρέωση των παιδιών να γηροκομούν τους γονείς τους, λέγεται και πελαργικός νόμος και προέρχεται από το γεγονός ότι οι πελαργοί αγκαλιάζουν και προστατεύουν τα πιο ηλικιωμένα πουλιά ανάμεσα τους. Γενικότερα ο πελαργός εχει συνδεθεί με την έκφραση αλτρουιστικών αισθημάτων.









                                                   H KOYROYNA (Corvus corone cornix)




Μας έλεγε πως τα πουλιά του θα μας δείξουν/ τον Τηρέα τον Τσαλαπετεινό/ και μας πλάσαρε τούτη την κουρούνα τη φωνακλού ... Αριστοφάνης




Τα πουλιά/ που τα άφηνα να κάθονται ψηλά στο συρματόπλεγμα/ ήρθαν ξάφνου ένα σμάρι/ τσιμπολογώντας ψίχουλα στο ανοιχτό στήθος μου. Άρης Αλεξάνδρου.


                                            ΤΟ   ΠΑΓΟΝΙ  (Ταώς ο λοφιοφόρος, pavo)



Μα τον Δία πουλί είνα, τι είναι; Παγόνι;   Αριστοφάνης





Και στους ήρωες πουλιά και στα παιδιά τους/ και στον Πορφυρίωνα και στον Δρυοκολάπτη/ και στον Πελεκάνο και στον Χρυσαετό/ και στον Αγριοπετεινό και στο Παγόνι/ και στο γλάρο και στον Ερωδιό. Αριστοφάνης.





                                                 Λεπτομέρεια πτερώματος




Είμαι μια στέρνα. Και σήμερα και αύριο/  και όποτε θελήσετε ελάτε πουλιά. Νικηφόρος Βρεττάκος










                                           Ο ΚΟΤΣΥΦΑΣ  (Turdus merula)





Μακαρισμένος θάνατος, τον έριξε στο χώμα/ τον κότσιφα τον σφυριχτή, στην ώρα απάνω που/ το λαμπρό του βύθιζε κεχριμπαρένιο στόμα / σιο μέλι ενός καρπού. Ζαχαρίας Παπαντωνίου.




Εχω ένα κλουβί κρεμασμένο στο στήθος μου/ κι έχω μέσα στο κλουβί το πουλί της αγάπης./Μην ανοίξεις καρδιά μου την πόρτα και φύγει./ Αυτή τη στιγμή μου φαίνεται πως/ δεν χωράει στο στερέωμα.  Νικηφόρος Βρεττάκος



Θάχε το δέντρο μια φωλιά, απ' άχυρο ή χνούδι/ και σπίνος μέσα ή κότσιφας γλυκά θα μου ετραγούδει.  Ιωάννης Γρυπάρης.





Τραγουδώ σαν πουλί στ' ακρινότερο δέντρο του κόσμου.  Νικηφόρος Βρεττάκος




Ίσως άλλα πουλιά να κελαϊδίσουν και για μας φθόγγους συγνώμης.  Νικηφόρος Βρεττάκος





Ήταν ένας νερόμυλος και στη νεροσυρμή/ χίλιων πουλιών κελάδι.Ν. Πετιμεζάς Λαυρας



Πετούν με μύρια σχήματα πουλάκια απ' τις φωλιές τους,/μ' ολόγλυκους κελαϊδισμούς.  Σπήλιος Πασαγιάννης.





Στιγμές! τόσο απαλές σα μύρα/ και σαν του πόθου την πλυμήρα,/ που κελαϊδούνε τα πουλιά. Μάρκος Τσιριμώκος.



Έχω σιωπές που κελαϊδούν σαν τα πουλιά στα κλώνια/ σιωπές που με κοιτάζουνε με μάτια γαλανά. Άγγελος Σημηριώτης.





                                                 Η  ΚΑΡΑΚΑΞΑ  (Pica pica)




Στα λόγια της ψυχής μου σα βραδιάσει/ κατι σα γκιώνης γρούζει.  Γεώργιος Δελής.




Έγινε σήμερα τόσο φως/ που οι τυφλοί/ καθισμένοι στις πέτρες τ'άκουσαν σαν κελάιδημα.  Νικηφόρος Βρεττάκος




Κι αν τ' άπλευρο τραγούδι τους/ σκορπούν φτωχά γαρδέλια/ γύρω στον κάματο σκυφτός/ που σέρνει ο ζευγολάτης,/ η καλιακούδα στο βραχνό το πνίγει ρέκασμα της.  Κώστας Χατζόπουλος





        

                                               Η ΚΟΥΚΟΥΒΑΓΙΑ  (Γλαυξ,  Athene natua)


Στρυγγιά στρυγγιά αντηχάει η λαλιά της κουκουβάγιας.  Κώστας Χατζόπουλος


Πρώτον οι ακρίδες δεν θα τρων τ' αμπελοβλάσταρα./ Θα τις αφανίσει μια στρατιά γλαύκες και σαϊνια. Αριστοφάνης




Από τις τόσες χάρες τηςκι από τα τόσα μάγια/ δεν άφησέ μας η Αθηνά παρά την Κουκουβάγια. ¨Λορέντζος Μαβίλης.



Και το πιό τρανό απ' όλα/ ο Δίας -ο τώρα βασιλιάς- έχει στο κεφάλι του/στημένο αετό, και κουκουβάγια η κόρη του/ και ο Απόλλωνας γεράκι,/ σαν θεληματάρης.  Αριστοφάνης



Γλαύκα; Τι; Ποιός έφερε γλαύκα στην Αθήνα;  Αριστοφάνης



                                            

                                            Ο ΜΠΡΟΥΣΚΛΙΑΣ  (Τσοπανάκος  citta europaea)
                                                  


Ω Δία πολιτίμητε τι όμορφο πουλάκι!/ Τι απαλό κατάλαμπρο. Αριστοφάνης





Δία βασιλιά! Αχ φωνή η Αιδόνα!/ Μέλι τον καταγέμισε τον θάμνο.  Αριστοφάνης




Γύρω πουλάκι δε λαλεί/ γύρω λουλούδι δε φυτρώνει.  Κώστας Χατζόπουλος.









Μα στο τραπέζι ως κάθονταν κι άνοιγεν η φωνή σου, μεγάλε Μπαταριά!/ στο τρίτο κρασοπότηρο, πουλιά του Παραδείσου ξυπνούσανε κι αηδόνια στα κλαριά.  Μιλτιάδης Μαλακάσης



Α! πως χτυπά καμιά φορά τουτ' η καρδιά κι αναφτερά,/ και πως μ' ανάβουν τα αίματα,/ σα ναμ' εκεί και τραγουδώ με τη φλογέρα συνοδιά: "Το λένε τ'αηδονάκια στα κλειστορέματα...". Μιλτιάδης Μαλακάσης




                                            Η φωλιά του μπρούσκλια



                                            ΤΟ ΜΑΥΡΟΚΕΦΑΛΟ ( Καλόγερος, Τσαγκαρούδι Parus Major)




Φεύγει ο μικρός ο κυνηγός/ που τα πουλάκια της κρατά/ μα έφτασε άγγελος γοργός/ εδώ στη γη και τον ζητά./ -"τιριτιτιό τιριτιτιό "-/ -"παιδάκι άσπλαχνο έλα εδώ"  Ζαχαρίας Παπαντωνίου



"Καθώς επήρες τα μικρά/ έτσι κι εγώ θενά σε πάρω./ Για στάσου να σε πάω στο χάρο,/ να κλάψει η μάνα σου πικρά"/-"τιριτιτιό τιριτιτττιό"-/-"τίνος παράπονο είναι αυτό"  Ζαχαρίας Παπαντωνίου





                                           ΤΟ ΣΠΟΥΡΓΊΤΙ   (Στρουθίον, Passer domesticus)


και τα πουλιά διπλώσαν το φτερό,/ σπουργίτες ταπεινοί και σπίνοι,/ και σώπαιναν και του άκουαν τη φωνή,/ και την άκουαν κι έγερναν και οι κρίνοι.  Κώστας Χατζόπουλος




Ως κι ο σπουργίτης σα νάχει κι αυτός/ ακόμη αναλάβει έργο στον κόσμο.  Νικηφόρος Βρεττάκος





Βάλτο κοντά στη πράσινη σημαία. Κοντά στο κόκκινο/ άλογο.Στη μητέρα σου πλάι που τριγυρισμένη/ απ΄τους σπουργίτες του  γενάρη γνέθει την ελπίδα.  Νικηφόρος Βρεττάκος



Και φτάνουν στα φυλλώματα του πένθιμου κισσού/ κοπαδιαστοί οι σπουργίτες να κουρνιάσουν/ κι από τη μέθη της ζωής και του ήλιου του χρυσού/ μες σ' ατρικύμιστη ζωή να ξαποστάσουν. Ιωάννης Γρυπάρης



Αν οι άνθρωποι, μη ξέροντας μας νομίσουν τίποτα/ και μόνο τους Ολύμπιους έχουν για θεούς,/ τότε τα σπουργίτια να πέσουν πάνω σύννεφο,/ τους σπόρους να φάν/ κι έπειτα ως θα πεινούν...ας τους δώσει η θεά Δήμητρα σιτάρι.  Αριστοφάνης







                                                        ΤΑ ΑΡΠΑΧΤΙΚΑ



Και κείνη την ώρα, θα υψωθείς όπως ένας αετός πλατρυφτέρουγος. Του φωτός το πλάτος θα καλύψει τον Καύκασο.  Νικηφόρος Βρεττάκος



Είχε ανάγκη από έναν χρυσό αετο/ να μη ρίχνει σκιά αλλά φως στον Ταϋγετο,/ να τρέχει η καρδιά του όπως ένα ή δύο/ ή χίλια ρυάκια απ' όλες του τις πλευρές, εκβάλωντας μες/ στον αιώνα τον άπαντα.  Νικηφόρος Βρεττάκος



Μικρός εωσφόρος του φωτός στον Ευρώτα/ έπαιρνα δίπλα τα βουνά βρεγμένος απ' το φεγγάρι// με δυο άσπρους κρίνους στην καρδιά μ' εφτά σημαίες στα χείλη/ κι απάνω απ' των γερακιών τις ατέλειωτες μοναξιές/ επόπτευα το σύμπαν θησαυρίζοντας τοπία και αλλοτινά φώτα στη μνήμη μου.  Νικηφόρος Βρεττάκος



Από μικρό κι απ' άφαντο πουλάκι, σταυραϊτέ μου,/ παίρνεις κορμί με τον καιρό και δύναμη κι αγέρα/ κι απλώνεις πήχες τα φτερά και σπιθαμές τα νύχια/ και μες στα σύγνεφα πετάς, μες στα βουνά ανεμίζεις/ φωλιάζεις μες στα κράκουρα,συνομιλείς με τ' άστρα,/ με τη βροντή ερωτεύεσαι,κ' επιδρομάς και παίζεις/ με τ' άγρια τ' αστροπελέκια και βασιλιάν σε κράζουν/ του κάμπου τα πετούμενα και του βουνού οι πετρίτες. Κώστας Κρυστάλλης



Τα βουνά σου, που πρώτα ήταν βουνά, αλλά γίνηκαν έπειτα ιερά των θεών κ' ευσεβείς αετοί περιίπταντο πάνω τους, όταν τους φαίνονταν, ότι ο λαός δεν ακούγεται, βρόνταγαν κι άστραφταν από μόνα τους, για να μην ταπεινώνεται ο τόπος.  Νικηφόρος Βρεττάκος



Παρακαλω σε σαυραϊτέ, για χαμηλώσου ολίγο/ και δώσ' μου τες φτερούγες σου και πάρε με μαζί σου,/ πάρε με πάνω σα βουνά, τι θα με φάει ο κάμπος. Κώστας Κρυστάλλης


Ποιός πέρασε απ' τα βουνά τ' Ασπροποτάμου απάνω/ κι εκεί δεν είδε τον αϊτό στα βράχια θρονιασμένο;/ Στέκεται ορθός κατάκορφος, λες κι είναι λιθοσώρι,/ το φλογερό το μάτι του σπιθοβολάει σαν πόρη./ τηράει ολόυρα τους γρεμούς, τηράει το χάσμα κάτω/ και κάπου σκύφτει, προς τη γης καρφώνει αυτιά και μάτια/ κι ακαρτεράει αντίλαλους κι ακούει και ξεδιαλέγει. Κώστας Κρυστάλλης
,


Στ' άλλο λιθάρι αντίπερα τ' αϊτάκι του καθέται./ Βολές- βολές σέρνει κραυγή. Σέρνει κι ο αϊτός παρόμοια.
Κάποτε εμπρός του στους γκρεμούς διαβαίνουν περιστέρια/ και πέρδικες κι άλλα πουλιά των λαγκαδιών των βράχων/ και δεν τα καταδέχεται και δεν τα κυνηγάει.  Κώστας Κρυστάλλης



Ξάφνου κραυγή αντηχάει/ κι ο αϊτός χουμάει βαρύς, γοργός σαν αστραπή που πέφτει/ μες στου στερνού το μέτωπο τα νύχια του καρφώνει/ και το χτυπάει με το ραμφί, με τα φτερά το δέρνει. 
Κώστας Κρυστάλης




                                            Η  ΠΕΡΠΕΡΙΤΣΑ  (Λευκοσουσουράδα, Motacilla alba)




Αγαπητή μας αχ τσακίστρα/ παμφίλτατο πουλί/ αχ πριμοσιγόντα σ' όλα τα τραγούδια. Αριστοφάνης.




Τρυγόνα, Τσίχλα, Σιταρήθρα, Σουσουράδα,/ Κεφαλάς, Φάσσα, Κούκος , Κιρκινέζι,/Καλογιάννης, Βουτηχτάρα, Γέρακος, Γερανός,/ Όρνεο, Δρυοκολάπτης, Κορυδαλλός,Κοκκινοπόδης.-     Αριστοφάνης.






 κιτρινοσουσουράδα



                                            Ο  ΚΟΥΤΡΟΥΓΙΑΝΝΗΣ   (Καλογιάννης,


 


Κι οι καλογιάνοι ολόγυρα ψέλνουν φαιδρά τροπάρια,/ και παιγνιδίζει το νερό, και τραγουδάει το ροδάνι. Κώστας Χατζόπουλος





Χίλιων πουλιών οχλολοή/ και κελαϊδίστρα ακόμη βρύση/ τραγούδι να σε πω ή μεθύσι; Ω δοξασμένοι νάναι μου οι θεοί.  Μιλτιάδης Μαλακάσης



Ω εσύ που ακόμα κλαίς τα μαραμένα ρόδα,/ μακριά! μη φτάσει ο ίσκιος σου στον κήπο μου εδώ πέρα/ που οι καλογιάνοι τραγουδούν και στον πρωινόν αγέρα/μοσχοβολάει το γιασεμί.  Κώστας Χατζόπουλος




               

                                            Ο  ΞΥΛΟΚΟΚΟΡΑΣ  (Τσαλαπετεινός, Upura epops)



Σκοπός μας πρώτος να βρούμε τον Τηρέα/ τον τσαλαπετεινό, τον παντεπόπτη, να μας πει/ να μάθουμε, ως πέταγε, αν είδε τέτοια πόλη/ ησυχη και καλή ν' απαγκιάσουμε. Αριστοφάνης







Τι 'ναι το θηρίο τούτο! Τι φτέρωμα, πω πω! Τι τριώροφο λοφίο. Αριστοφάνης



Διότι ήσουν άνθρωπος κάποτε και συ,όπως και μεις,/και χαιρόσουν που δεν πλήρωνες,/ όπως χαιρόμασταν και μεις/ και ύστερα έγινες πουλί/ και πέταξες λόγυρα -και θάλασσα και γη- είδες όσα είδες άνθρωπος και πουλί. Αριστοφάνης






                                           ΤΟ  ΧΕΛΙΔΟΝΙ   (Delixhon urbica)



Να η άνοιξη γυρίζει, να τοχελιδόνι/ στον Παρθενώνα ξαναχτίζει τη φωλιά του. Φ. Μιστράλ , μετάφραση Κωστής Παλαμάς.



Και ω χελιδόνι αταίριαστο μυστηριακό μου ταίρι/ σ'εμέ το δείλι σ' έφερνεν, η αυγή το μεσημέρι,/... Κωστής Παλαμάς




Τα χελιδόνια κάθονται σειρές- σειρές πάνω στις στέγες της,/ λυγούν μες στα παράθυρα σα να τη χαιρετούν τα κατάρτια.  Νικηφόρος Βρεττάκος




και στα κρεμάμενα ψηλά γκρεμνά, στα αραχνογιάλια, γυρνούν πετροχελίδονα.Σπήλιος Πασαγιάννης





..στον κάμπο πέρα που γελούν οι παπαρούνες,/ στον κάμπο πέρα που λαλούν τα χελιδόνια. Κώστας Χατζόπουλος


Φεύγουν οι μαύροι γερανοί και παίρνουνε στα μαύρα τους φτερά τα χελιδόνια.  Ιωάννης Γρυπάρης.



             
                                           Ο  ΓΛΑΡΟΣ   (Larus acmenicus)




Στο πλάτος του πελάγου/ γλάροι πετούν κι ασπρολογούν το σμάρι. Σπήλιος Πασαγιάννης





Από τις ξέρες/ φτεροπετάνε στη σπηλιά γαλάζια γιαλοπούλια. Σπήλιος Πασαγιάννης




Οι γλάροι στριγγιές αφήνουνε κραξιές και στα νερά κλαγάζουν/ και μάχονται στα πέλαγα, στου απόσπερου τα θάμπη. Σπήλιος Πασαγιάννης.




Πρώτα να μη πετάτε γυροχάσκοντας συνέχεια./ Αυτό δεν χαίρει εκτίμησης./ Κάτω σε μας παράδειγμα/ αν ρωτήσει κάποιος για τους χαζοχαρούμενους/ "τι φτερωτό είναι αυτό;"/ "Ορνεο θα πει ο Τελέας,/ άνθρωπος φτερό, ανεμοδούρα και απρόβλεπτος, όλο αιωρούμενος, ποτέ δεν μένει κάπου σταθερός."
Αριστοφάνης


Από μακριά φτάνοθν οι γλάροι,/ χαιρετούν/ τ' αραγμένα πλοία,/κυκλώνουν/ -ένα σύμπλεγμα κρίνων- τις άγκυρες που σκούριασαν.  Γιάννης Ρίτσος






           
                                            ΤΟ  ΚΟΚΚΙΝΟΣΤΗΘΙ  (Κοκκινολαίμης, Erithacus rubecula)



Συχνά πως φτάνω σε, θαρώ, πουλί κρυμμένο στα κλωνιά,/ αηδόνι εσένα πλάνο,/ και κάποτε, για μια στιγμή, σκληρή της μοίρας μου απονιά,/ νομίζω πως σε πιάνω.  Μιλτιάδης Μαλακάσης.



Ο κοκινολαίμης/ πήδηξε στη κούνια σου/ και με δυο χαντρίτσες ευτυχία/ σε κοιτάει και γελάει./ Είδες πως γελάνε τα πουλιά;/ Νάνι - νάνι κοριτσάκι.  Γιάννης Ρίτσος





                                           Η  ΑΛΚΥΟΝΗ   (Alcedo athis)



Η Αλκυών το γρήγορο και σπαθωτό πουλί,/ περνά κοντά απ' τη θάλασσα και,  μόλις την εγγίζει,/ πάλι σηκώνεται ψηλά και πάλι φτερουγίζει/ και δεν ακούει τη θάλασσα που πάντα την καλεί. Ιωάννης Πολέμης



η Αλκυών, το σπαθωτό και γρήγορο πουλί,/ όπου περνά τη θάλασσα και μόλις την εγγίζει. Ιωάννης Πολέμης



Μες στην κορφή της θάλασσας, που μόνα/ λίγα ανθούρια αφρού θα έχουν μείνει,/ έρχεται ιδού! η χρυσόφτερη Αλκυόνα τη φωλιά των ερώτων της και στήνει. Γιάννης Γρυπάρης.






                                           Η ΠΕΡΔΙΚΑ   (Alectoris graeca)


Αυτό είναι η Πέρδικα, αυτό Λιβαδοπέρδικα,/ Πάπια αυτό και Αλκυόνη. Αριστοφάνης




Και συ πουλί πανέμορφο, λιβαδοπέρδικα μου. Αριστοφάνης.
   



                                           ΤΟ  ΟΡΤΎΚΙ   (Coturnix coturnix)




                                               ΚΟΡΑΚΟΕΙΔΗ



Σκεπάστηκε όλη η μάταιη γιορτή απ' το ζύγισμα σου κατάμαυρο πουλί,/ σα να σ' αμόλησε κανείς θεός και σου είπε: -Στάσου αγνάντια απ' τη φεγγοβολή.  Μιλτιάδης Μαλακάσης





                                           ΤΟ  ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ  (Columba livia)



Γύρω τριγύρω στην καρδιά μου τα γεράνια στέφανα των γκρεμνών του,/ρωγμές για ζώα, νεροσυρμές, ελάτια κι αγροπερίστερα.  Νικηφόρος Βρεττάκος



.. και είναι ο νους μας σαν το περιστέρι/ και είναι η ματιά μας σαν το υγρό το αστέρι.  Κώστας Χατζόπουλος



Κι αν το ξέχασες, το ξέρουν ταίρια ταίρια,/ ρώτα να στο πουν τα περιστέρια/ ρώτα να στο μάθουν τα τρυγόνια,/ να στο κελαϊδήσουνε τ' αηδόνια. Παύλος Νιρβάνας.



"Που πονάς περιστέρι μου;" "Απεριδίνητο,/ αδιάφθορο, δίκαιο, όταν θάχω εγώ/ την καρδιά και τα χέρια μου/ παραδώσει στου σύμπαντος τη δύνη, εσύ/ θα κάθεσαι ολόλευκο στον ώμο του χρόνου.  Νικηφόρος Βρττάκος





Το όνομά σου: αέτωμα περιστεριών στον ορίζοντα.  Νικηφόρος Βρεττάκος

"Και την Ίριδα ο Όμηρος με τρομαγμένο περιστέρι την παρομοίαζε."  Αριστοφάνης



                                                          
                                                               ΥΔΡΟΒΙΑ



Κάτω π' την κληματαριά/ ώρες εκεί ρέμβασα/ με μικρά μικρά τιτιβίσματα/ κοασμούς, τρυσμούς, το μακρινό κουκούρισμα:/ Να το πιπίνι να το λελέκι/ να το γυφτοπούλι/ ο νυχτοπάτης και η νερόκοτα. Οδυσσέας  Ελύτης




Θεέ Ποσειδώνα, κι άλλο πουλί φανταστικό.  Αριστοφάνης




..σαν κρίνα τ' ουρανού μας έχεις ντύσει,/ σαν του ουρανού πετούμενα φροντίσει. Κώστας Χατζόπουλος





.. και φαινόταν καλός σαν τα πουλιά/ κι ωραίος σαν τ' άνθη στο λιβάδι. Κώστας Χατζόπουλος.



Ω μην αργείς τον ήλιο σου να φέξει/ και ν'ανοίξει χαμόγελα η καρδιά σου/ στα κρίνα των αγρών, στα πετεινά σου.  Κώστας Χατζόπουλος.


                                                





                     Ο  ΠΑΠΑΓΑΛΟΣ  (Ψιτακός,Melopsitacus undulatus,παπαγαλάκια Psitacula krameri)









                                                     Ο  ΚΥΚΝΟΣ  (Cygnus olor, ΜαυρόκυκνοςCygnus atratus)


Τέτοια οι Κύκνοι/ τσι τσι σι και τιο τιο τιγς/ μαζί όλοι φωνάζοντας/ φτεροκοπούν και υμνούν το Φοίβο/ τιο τιο τιστίγς/ στου Έβρου ποταμού τις όχθες καθισμένοι. Αριστοφάνης




Κάπου ένα κύμα τραγουδάει,/ κάπου ένας κύκνος κλαίει. Κώστας  Χατζόπουλος



Και στον Πύθιο Κύκνο και στον Δήλιο και στη Λητώ την Ορτυγομάνα και στην Άρτεμη την Καρδερίνα.  Αριστοφάνης




                                           Η  ΧΗΝΑ  (Anser bramda)




Με τα φτερά σου γελώ. Ξέρεις πως μοιάζεις; Κακοζωγράφιστη χήνα.  Αριστοφάνης.



Όλοι τραγουδούσαν/ τραγούδια που αναφέρανε Χελιδόνι μέσα/ ή Χινούλα,  Περιστέρι ή Κοκκινολαίμη/ ή έστω και φτερό ή έστω και φτεράκι.   Αριστοφάνης.




Ενα μαγαζάτορα κουτσό, Κουτσοπέρδικα τον λένε,/ τον λένε τώρα Χελιδόνι./ Τον Οπούντο τον είπαν Κόρακα αόμματο/ Κορυδαλό τον Φιλοκλή, Χηνάλεπα τον Θέογνη,/ το Λυκούργο 'Ιβι, τον Χειροφώντα Νύχτερο/τον Συρακόσιο Κίσσα,/ το Μεδία Όρτυκα που μοιάζει με ορτύκι,/ έτσι που το κεφάλι του το πλάτσωσε ο κόπανος.  Αριστοφάνης





                                                  Ο  ΚΟΥΡΟΣ  (Κόκορας, Πετεινός)




Λαλούν τα ορνίθια τρεις φορές και διαλαλούν την ώρα/ που με τα ροδοχρώματα προβαίνει η χαραυγή. Σπήλιος Πασαγιάννης



Εμπρός εμπρός στο θεό η επίκληση/ κι ο φαλτσοκόκορας σιγόντο.  Αριστοφάνης



Ένα πουλί απ' τη δική μας τη γενιά/ ο Πέρσικός ο κόκορας./ Το αγριότερο κλωσσόπουλο του Άρη όπως λένε.  Άριστοφάνης.


                                                      .......................................................
                                                      .......................................................


                                                       Φωλιά πουλιού στο έδαφος


Το  γράμμα αυτό τραγουδισμένο από ψηλά/ στον άνεμο και στα διαβατικά γεράκια μοιρασμένο/ εύχομαι να σε βρει καλά.  Νικηφόρος  Βρεττάκος




Δεν υπάρχουν σχόλια: