Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου 2012

ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΑΝΗ 2ον

                                                                          ΚΑΦΙΟΝΑ










Επιθυμώ πάντα να γράφω τις εντυπώσεις μου για τη Μάνη, που είναι τόσο ιδιότυπη, τόσο εντυπωσιακή και με τόσο έντονο τον ξεχωριστό της χαρακτήρα, που δεν μοιάζει με κανένα άλλο Ελληνικό τόπο.    Στρατής Μυριβήλης




                                                                        ΚΟΥΛΟΥΜΙ








Η Μάνη είναι η αμάλαγη πηγή της νεοελληνικής τραγωδίας.Εκεί παραυρέθηκα στο ανατριχιαστικό μοιρολόι, που είναι ο πιό υψηλός κωμός. .... Στρατής Μυριβήλης

                      
                                                                     ΚΟΥΤΡΕΛΑ





..... Είδα αυτή την τρομερή, τη στενή ανταπόκριση των ανθρώπων που ζουν και αγωνίζονται, με τους ανθρώπους που πέθαναν, κι όμως από κει κάτου από τον ασφοδελόν λειμώνα, που είναι το βασίλειο των σκιών,κινούν τη μοίρα και τα πάθη των ζωντανών και κατευθύνουν τις πράξεις και τους στοχασμούς των με τον αδειάσειστο νόμο της Μοίρας και της Νεμέσεως που κυβερνά την αρχαία τραγωδία.    Στρατής Μυριβήλης



                                                                             ΕΡΗΜΟΣ

Λεπτομέρια Αγ. Βαρβάρας


Αγ. Βαρβάρα το κόσμημα της Ερήμου

Αγ. Βαρβάρα

Αγ. Βαρβάρα

Λεπτομέρια Αγ. Βαρβάρας

Λεπτομέρια Αγ. Βαρβάρας


Άκουσα τις γυναίκες της Μάνης, με κείνα τα αυστηρά πρόσωπα και τα φλογερά μάτια, να κουβεντιάζουν τραγουδιστά με τους νεκρούς, να χτυπούν με τη σκληρή παλάμη τους το χορταριασμένο χώμα των τάφων και να τους καλούν παρακαλεστικά, να τους καλούν προστακτικά, ν' ανέβουν από τον Άδη και να τους αποκριθούν στις μεγάλες απορίες της ζωής, όπως ο χορός των Περσών στη σκηνοθεσία του Ροντήρη. .....  Στρατής Μυριβήλης



                                                                          ΜΕΖΑΠΟ










.... Και θυμήθηκα με οίκτο τους Αθηναίους δραματογράφους που επιχείρησαν να γράψουν τραγωδία και ν' ανεβάσουν χορό γυναικών, χωρίς να πάνε πρώτα να ζήσουν ανάμεσα σ' αυτόν τον Ελληνόκοσμο, που τα στοιχεία της τραγωδίας είναι ακόμα ολοζώντανα στοιχεία της κοινωνικής των ζωής και της καθημερινής των σχέσεως με τη Μοίρα και με το θάνατο,με την αγάπη και με το χρέος και με το μίσος,με το μίσος το Μανιάτικο,που δεν στομώνει παρα μονάχα σαν πέση ένοπλο το χέρι της Νεμέσεως. ..... Στρατής Μυριβήλης



                                                                      ΦΡΑΓΚΟΥΛΑ


Άποψη προς Τηγάνι και Κάβο Γρόσο από Φραγκούλα




                                                                         ΒΑΜΒΑΚΑΣ















......  Οι λόγιοι εμείς ξέρουμε τη Μάνη μονάχα από τη λαογραφική εργασία του Πολίτη και από κάτι χλωμές, αναιμικές περιγραφές τουριστικού τύπου. .....   Στρατής Μυριβήλης



                                                                       ΑΓΓΕΙΑΔΑΚΙ







..... Μονάχα ο Γιώργος Φτέρης μπόρεσε και μας έδωσε μερικές σελίδες άξιες της Μάνης. Κανένας μας δεν ένιωσε το πάθος της άμεσης επαφής με τον τόπο, που είναι μια συνάντηση αποκαλυπτική, κατά τον τρόπο που είναι αποκαλυπτική μια  ξαφνική αστραπή, που βγαίνει από τη σύγκρουση δύο δυνάμεων αντιρρόπων και ισοδύναμων. .....  Στρατής Μυριβήλης



                                                                           ΜΙΝΑ



















.....  Κανένας μας δεν την ένιωσε αυτή τη χαρά της προσταχτικής ανάγκης, γιατί κανένας μας δεν είναι από το μέταλλο το σκληρό και κοφτερό, από το μέταλλο της Μάνης. .....  Στρατής Μυριβήλης


                                                                            ΝΟΜΙΑ





                                                                           ΣΤΑΥΡΙ











.....  Για να πηδήξη η φοβερή σπίθα που γδύνει από το σκοτάδι το αληθινό πρόσωπο της γης και των δυνατών ανθρώπων, χρειάζονται δύο πυριόβολα. Το ατσάλι και και η τσακμακόπετρα.  Πούντο το ατσάλι  που θα την κάνει να βγάλει τις κρυμένες σπίθες της;   Στρατής Μυριβήλης



                                                                  ΑΓΙΑ   ΚΥΡΙΑΚΗ










..... Έτσι γλυκό είναι και το χαμόγελο των μελαχρινών παλληκαριών της, γιατί δεν είδα ακόμα καμμιά μανιάτισσα κοπέλα, να χαμογελάση μέσα στο πένθος που σφίγγει το πικραμένο στόμα και τα κατάμαυρα φρύδια των γυναικών της Μάνης. .....   Στρατής Μυριβήλης




                                                                          ΚΟΥΝΟΣ

















.....  Αυτές έχουν  ένα χρέος βαρύ. Το χρέος της Παναγίας. Να γενούν και ν' ανασταίνουν αγόρια, για να τα στείλουν στη μάχη και στο γδικιωμό. Το μοναδικό τραγούδι της Μάνης είναι το μοιρολόι.  ......     Στρατής Μυριβήλης


                                                                           ΚΕΡΙΑ









.....  Πόσο γλυκά θα πρέπει να χαμογελούν οι κοπέλες της Μάνης, αν λάχει και χαμογελάσουν....    Στρατής Μυριβήλης



                                                                       ΚΕΧΡΙΑΝΙΚΑ







.... Εσείς ξέρετε πόσο κρατάω μέσα μου αυτά τα ακατάλυτα, τα τυρανισνένα πρώτα στοιχεία που έχουν φτιάξει τον τραγικά πιστό χαρακτήρα της πατρίδας μου, της Μάνης .Είναι ο τόπος που δεν λησμονάνε ποτές, τίποτε, ούτε το καλό ούε το κακό. .....  Γ. Φτέρης



                                                                          ΚΟΙΤΑ




















.... Από τον ψηλότερο πύργο, που ο γέρικος κορφέας του έχει ιδωμένες να μπαινοβγαίνουν σε χαρές και σε λύπες, σε ψίκια και σε ξόδια, τόσες και τόσες γενιές, ως το φτωχότερο καλύβι από ξερολίθι, οι άνθρωποι κληρονομάνε αυτή τη φοβερή τιμιότητα: να θυμούνται. ....  Γ. Φτέρης


                                                                     ΓΕΡΟΛΙΜΕΝΑΣ











































































.... Και πρώτα-πρώτα ό,τι ακούμπησε με το κρύο του χέρι ο μεγάλος οχτρός, ο θάνατος. Όχι βέβαια για χάρη του θανάτου, αλλά από αδάμαστη, από πεισματωμένη αγάπη στη ζωή. Το μοιρολόγι είναι κι αυτό μιά μορφή της βεντέτας, ο βαθύτερος γδικιωμός της καρδιάς, καθώς πολεμά να νΙκήσει το χάρο με την απαρηγόρητη πίστη της σ' εκείνους που φύγανε. Σε κείνους που νυχτώθηκαν στην Κατουγής.  ....  Γ. Φτέρης



                                                                          ΒΑΘΕΙΑ













.... Δεν νιώθω ούτε την αλαφρότερη λύπη ξαναγυρίζοντας στα παλιά. Δεν έχω ούτε την εντύπωση ότι ξαναγυρίζω στα παλιά.Το αντίθετο μάλιστα συμβαίνει. Είναι τα παλιά που έρχονται σε μένα για να γίνουν τωρινά, για να ξαναβρούν την ενέργεια τους, για να ξαναζωντανέψουν μέσα στο σημερινό άνθρωπο. Κι αυτό πρώτα απ' όλα μ' ενδιαφέρει. Δηλαδή ό,τι βρίσκεται μέσα στο σύνορο της ζωής, ό,τι δίνει το σφυγμό της και συνεχίζει την έλξη της.  Γ. Φτέρης