ΕΙΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ 7ον

Κυριάκος Π. Πετροπουλέας
Περήφανα και ταπεινά, κι όλα φαντάζουν ίδια./ Και της Πεντέλης η κορυφή και τ' αχαμνό σπερδούκλι,/κι ο λαμπρομέτωπος ναός και μια χλωμή ανεμώνη,/τα πάντα, όμοια βαραίνουνε στη ζυγαριά της πλάσης. Κωστής Παλαμάς

Φώτης Οικονομόπουλος Σύζυγος Μαργαρίτας Α. Πετροπουλέα

Σωτήρης Μπογέας σύζυγος Δωροθέας Α. Πετροπουλέα

Ας μη μου δώσει η μοίρα μου/ εις ξένην γην τον τάφον/είναι γλυγύς ο θάνατος/ μόνον όταν κοιμώμεθα εις την πατρίδα. Ανδρέας Κάλβος

Nίκος Γ. Παναγέας

Χρήστος Ι. Ανδροβιτσανέας

Εγώ την λύρα/ κτυπάω, και ολόρθος στέκομαι/ συμά εις του μνήματος μου το ανοικτό στόμα Ανδτέας Κάλβος

Βασιλική Ν. Κατσαρέα-Βλάχου

Χαρίκλεια Κατσαρέα (Πετρού)

...το ψυχρόν της αργύριον ρίπτει η σελήνη,/ και ένα κρύον φωτίζει, λευκόν, σιγαλόν μάρμαρον/ σβησθέν λιβανιστήριον,/ κεριά σβηστά και κόλυβα έχει το μνήμα. Ανδρέας Κάλβος

Ηλίας Πέτρου Κατσαρέας

Κωνσταντίνα Κατσαρέα (Λιού) με τα παιδιάτης Κων/ντίνο και Παναγιώτη

Τι κλαίς; την κατάστασιν/ αγνοείς της ψυχής μου/ και εις τούτο το μνήμα το σώμα μου αναπαύεται από τους κόπους. Ανδρέας Κάλβος

Ντίνα Πέτρου Κατσαρέα

Μιχάλης Πέτρου Κατσαρέας

Εδώ ημείς οι νεκροί/ παντοτινήν ειρήνην/ απολαύσαμεν, άφοβοι,/ άλυποι, δίχως όνειρα έχομεν ύπνον. Ανδρέας Κάλβος.

Πέτρος Η. Κα;τσαρέας

Ευανθία Πετροπουλέα (Τέλαινα)

Μία και μόνη είναι/ η οδός και εις τον τάφον/ φέρνει , εις αυτήν η ανάγκη/ αμάχητον με χείρα ωθεί τους ζώντας. Ανδρέας Κάλβος.

Νίκων Α. Αρκουδέας

Τασία Π. Αρκουδέα

Κατιφέδες, χρυσάνθεμα, βασιλικά κι αρμπαρόριζες,/θαρρούσε κανείς πως ανθίζανε στο λιτό φέρετρο σου,/ ως να ρέαν στο βάθος του νερό και πρωί. Νικηφόρος Βρεττάκος

Πότα Ευσ. Πετροπουλέα-Μαυροπούλου

Τούλα Π. Πετροπουλέα-Στεργίου

... θα το δεχόμουν να αδειάσω/ κουβά-κουβά την άρμη της Κασπίας/ φτάνει να πίστευα πως ζεις. Άρης αλεξάνδρου.

Μιχάλης Π. Πετροπουλέας

Βενετσιάνα Πετροπουλέα

Υπάρχουν λύπες που κανείς δεν τις ξέρει./ Υπάρχουν βάθη που δεν τ' ανιχνεύει / ο ήλιος. Όρη σιωπής περιβάλλουν τα χείλη. Μικηφόρος Βρεττάκος.

Μιχάλης Ν. Πετροπουλέας

Φώτης Π. Κατσαρέας

Από παντού έρχονται πρόσωπα/ σκεπασμένα από την οδύνη. Νικηφόρος Βρεττάκος.

Γεώργιος Θ. Νικολαρέας

Ηλίας κ Κατίνα Κατσαρέα

Θα χρειαζόταν ίσως/ να φτιάξει ένα απέραντο προαύλιο ο ήλιος,/ να μπουν κατά γάλαγγες οι/ πεφορτισμένοι της γης, χωρισμένοι/ κατά πληγές, κατά δάκρυα, κατά σιωπές,κατά στίγματα. Νικηφόρος Βρεττάκος.

Ανδρέας Τζ. Πετροπουλέας

Παναγιώτης Σ. Καράμπελας

Ως πότε θα κάθομαι πάνω στη πέτρα/ τούτη δεν ξέρω.../..../Μα μπορεί και μετά που εγώ δεν θα είμαι/ να πάρει το σχήμα ενός αηδονιού/ και να κάθεται πάνω της η φωνή μου.Νικηφόρος Βρεττάκος.

Πελοπίδας κ Κλειώ Νικολαρέα

Παναγιώτης Σ. Ανδροβιτσανέας

Φτάνουνε κάποτε κάποιες φωνές/ που νομίζει κανείς πως έχουνε χέρια/ και χαϊδεύουνε τις ψυχές. Νικηφόρος Βρεττάκος.

Πιέρος Κ. Μωρακέας

Γεωργία Β. Νικολαρέα-Μοίρα

Γι' αυτό/ πέρα απ' ότι επιχείρησα, εκείνο/ που θα ήθελα φεύγοντας είναι/να μπορώ να επιστρέφω κάθε/τόσο στη γη και να στέκομαι λίγο./ Τόσο μόνο όσο φτάνει ν' αφήσει/ κανείς ένα χάδι στη πέτρα της. Νικηφόρος Βρεττάκος.

Πελοπίδας κ Βενετσιάνα Νικολαρέα

Χριστόφορος κ Βάσος Ι. Κατσαρέας

Πέθανες πριν δεκατέσσερα χρόνια./ Σου παραχώρησε η μητέρα μας μια ρίζα βελανιδιά/ και τον ορίζοντα προς τη θάλασσα/ να με δείς που θα επέστρεφα. Νικηφόρος Βρεττάκος.

Σταύρος Ι. Κατσαρέας

Γιώργος Α. Δραγωνέας

Οι τρείς ετοιμάζουν τα ρούχα μου. Η τέταρτη κλαίει./ Είναι αλήθεια λοιπόν πώς έρχεται ο θάνατος;/ Αυτό το στεφάνι με τ' άσπρα λουλούδια / για ποιόν το ετοιμάζεται; Νικηφόρος Βρεττάκος