ΕΙΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ 11ον

Ο κόσμος ειν' ένα δεντρί κι εμείς το πωρικό του,/ο Χάρος είναι ο τρυγητής και παίρνει τον ανθό του.   Δημοτικό

                                   Αγγελική Β. Ανδροβιτσανέα(αδελφή Πέτρου Ανδροβ.)

Τον δρόμον οπού πέρασα δεν τον ξαναδιαβαίνω,/θα πάω στης Άρνης τα βουνά,/ στης Αρνησιάς τη βρύση,/κι' έχω τη γης για στρώματα, σεντόνια έχω το χώμα,/και γεύομαι τον κουρνιαχτό, δειπνάω από το χώμα.    Δημοτικό

                                    Σταυρούλα, Αντωνία και Φιλάνθη Β. Ανδροβιτσανέα

                                                        Γιάννης Πέτρ. Ανδροβιτσανέας
... Όπου περνούν τον ποταμό και πίνουν το νερό του/ και λησμονούν τα σπίτια τους και τ' αρφανά παιδιά τους.   Δημοτικό

                                                    Ρεβέκκα Ανδροβιτσανέα (Πετρού)

                                                                Νικόλαος Δραγωνέας
Άσε με Χάρε μ' άσε με παρακαλώ να ζήσω,/ τι έχω τα πρόβατα άκουρα και το τυρί στο ζύγι,/ τι έχω γυναίκα παρανιά και χήρα δεν της πρέπει,/ τι έχω παιδί κι είναι μικρό κι αρφάνια δεν του μοιάζει.    Δημοτικό

                                                          Βούλα Δραγωνέα (Νικολού)
         

                                     Χαρίκλεια Κατσαρέα (Πετρού) κ Μιχάλης Π. Κατσαρέας

  Πήγα στης Άρνης τα βουνά, στης Άρνης τα λαγκάδια,/π' αρνιέται η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα,/ π' αρνιούνται και τ' αντρόγενα και πλιά δεν ανταμώνουν.   Δημοτικό                                              

                                      Σταύρος, Ευριδίκη και Βασίλης Πέτρ. Ανδροβιτσανέας

 Τασία Ν. Πετροπουλέα- Τσαγκάρη, Κατερίνα Αρκουδέα (Νικήταινα), Γιάννης Καράμπελας, Αντώνης Δραγωνέας

..../ κι ο βασιλιάς ακόμα κει με όλους μας ειν' ίσιος.   Δημοτικό

                                                           

                                                    Κατερίνα Παναγέα- Πατουχέα (Λιού)

                                                                Πότα Φ. Μωρακέα

Κόρη μου σε κλειδώσανε κάτω στην αλησμονή,/ που στο 'μπα δίνουν τα κλειδιά, στο έβγα δεν τα δίνουν.    Δημοτικό

                                        Κική Κων. Μωρακέα με τον άνδρα της Chris

                                                                     Νίκων Αρκουδέας

Να ήτανε να γυρίζανε του κόσμου οι πεθαμένοι,/δε θα 'κλαιε η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα,/ δε θα ΄κλαιγαν τ' αντρόγυνα τα πολυαγαπημένα.   Δημοτικό

                                                          Μαρία Κοράλη (Κυριάκαινα)

                                                                   Νίκος Γ. Παναγέας

Μα όταν στερέψει η θάλασσα και γίνει περιβόλι,/ κι όταν θα κάμ' η ελιά κρασί και το σταφύλι λάδι,/ τότε θα περιμένουμε να ΄ρθούν από Άδη.  Δημοτικό

                                                             Ανδρέα Λ. Πετροπουλέας

                                                    Σταθούλα Ανδροβιτσανέα (Αντωνού)

Ο Κύριος έκαμε τη γη και στόλισε τον κόσμο,/ μα μόνο τρία πράματα δεν έμπεψε στον κόσμο./ γιοφύριν εις την θάλασσα και γαγερμό στο Νάδη,/ και σκάλα εις τον ουρανό να πχαίνουν να γαγέρνουν.    Δημοτικό

                                                           Πέτρος Κ. Ανδροβιτσανέας

                          Σταυρούλα Πετροπουλέα (Πόταινα), Ευανθία Πετροπουλέα (Τέλαινα)

Ο Χάρος εβουλήθηκε να κάμει περιβόλι./ Βάνει τις νιές για τα δεντρά του νιούς για κυπαρίσσια/ βάνει και τα μικρά παιδιά για τες γλυκομηλίτσες./  ...../

                                     Αντωνία Μωρακέα (Κώσταινα), Μαριάνθη Κ. Μωρακέα

.... Την Κυριακή ανήμερα άνοιξα μπήκα μέσα/ βλέπω τες νιές χορεύουνε, τους νιούς και τραγουδάνε,/ βλέπω τα συμπαλλήκαρα και παίζανε τσιαμάδες,/ βλέπω τις νιές και στρώνανε τα ξίστρωτα κρεβάτια,/ για να ΄ρτ' ο νιός να κοιμηθεί, πόρχεται αποσταμένος,/ μεταξωτά παπλώματα και ρένσινα σεντόνια.   Δημοτικό

                     

                                                            Μιχάλης Κων. Μωρακέας

                                                              Μαρίκα Αντ. Δραγωνέα

Δεν είναι κρίμα κι άδικο, παραλογιά μεγάλη/ να στέκουν τα παλιόδεντρα και τα σαρακιασμένα,/ να πεφτουνε τα νιόδεντρα με τ' άνθη φορτωμένα;   Δημοτικό

                                                          Μαρία  Κατσαρέα (Φώταινα)

Το παλληκάρι που 'πεσε μ' ορθή την κεφαλή του/ δεν τον σκεπάζει η γης ογρή, σκουλίκι δεν τ' αγγίζει./ Φτερό στη ράχη ο σταυρός κι όλο χυμάει τ' αψήλου/ και σμίγει τους τρανούς αϊτούς και τους χρυσούς αγγέλους.   Γιάννης Ρίτσος