ΕΙΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ 19ον

                                                 


                                                  ΕΙΣ ΜΗΜΟΣΥΝΟΝ  19ο

                      Ξυπνήστε πριν ο σαλπιχτής ο ολέθριο σας 

                                ξυπνήσει

                           σαλπίζοντας μες στο ορθρινό τη διάνα του 

                           θανάτου. 

                           Κανείς δεν ξέρει απ' όλους μας ποιός σήμερα

                          θα ζήσει

                           κανείς δεν ξέρει αν θα μας βρει το σούρουπο 

                           εδώ κάτω.

                                                                                                                 Σωτ. Σκίπης

                                                     Λουκάς Σαρ. Πετροπουλέας

                                        Ως ταχέως των κωδώνων ο θρηνώδης φεύγει ήχος
                                        της ψυχής μου απεσβέσθη εις του μνήματος το ψύχος
                                        η λαμπάδα η φωτεινή
                                                       
                                                                                      Δημ. Σ. Βυζάντιος

                                                        Ανδρέας Πέτ. Νικολαρέας

                                                             Σταύρος Φ. Κατσαρέας


                                           Πλην μη θλίβεσθε. Τοιαύτη ημών όλων η πορεία
                                           αι ελπίδες μας ευρείαι η ζωή μας πλην βραχεία.

                                                                                         Δημ. Σ. Βυζάντιος

                                      Σάσα Κων. Μωρακέα (Morekas)-Κωστοπούλου

                                 Διαμαντής Απειρανθίτης, Βούλα Νικολαρέα-Απειρανθίτη


                                            Ζω και πεθαίνω, η αυγή μου φέρνει το σκοτάδι,
                                            ο θάνατος τον ουρανό κι ο ουρανός τον άδη ...

                                                                                       Αχιλ. Παράσχος    

                                     Σπύρος Κυριάκης (σύζ. Σταυρούλας Β. Νικολαρέα)

                                                       Αθηνά Κατσαρέα-Ζερίτη

                                       Τον τάφον του ο άνθρωπος γεννάται όπως σκάψη
                                       ράπτων το σάβανον αυτού τον βίον αναλίσκει.
                                       η ύπαρξις του προς στιγμήν επί της γης θ' αστράψη,
                                      διπλούται εις τον θάνατον και θνήσκει, θνήσκει, θνήσκει.

                                                                                     Δημ. Παπαρηγόπουλος

                                         Νίκος Ζερίτης (σύζ. Αθηνάς Κατσαρέα)

                                                        Γεώργιος A. Πετροπουλέας

                                                             Μες στα στήθια η συμφορά
                                                             σαν το κύμα πλημμυρά
                                                             φέρνω το βαρύ μου βήμα
                                                             σ' ένα μνήμα

                                               Αγγελική συζ. Πετρ. Πετροπουλέα

Καθώς η Λακώνισσα με τα ξύλα στις πλάτες της/ στο απόκρημνο διάσελο με το μαύρο/ ρημαγμένο φουστάνι της (αλλά διπλωμένη/ μ' ένα τούλι απ' τον ήλιο που δύει)/ πέτρα την πέτρα η ψυχή μου πορεύεται.           Νικηφόρος  Βρεττάκος

\

                                                                 

ΕΙΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ 18ον

            Ω έλατα μες στην καρδιά ο θρήνος σας μ' εγγίζει
            και νοσταλγώ τον ίσκιο σας να κοιμηθώ από κάτω,
            ν' ακούω τον άγριο νοτιά στο πλάι σας να βουΐζει
           και να θαρρώ πως έφτασε η ώρα του θανάτου.
                                                          Πέτρος Ζητουνιάτης

                                                         Βούλα Νικολαρέα-Απειρανθίτη

Το χιονισμένο σου κεφάλι/ μέσα στα χέρια μου κρατώ/ στο νεκρικό το προσκεφάλι/ σιγά σιγά να το ακουμπήσω./ Ήταν της μοίρας μου γραφτώ/ τα μάτια εγώ να σου τα κλείσω.    Ηλίας Βουτεριάδης  

                                                             Κων/τίνος Πετ. Κατσαρέας                

                                                               Σταύρος Φ. Κατσαρέας

Κι ενώ το σφραγισμένο στόμα/ δίνω του πόνου το φιλί,/ -ω πίκρα και ω χαρά μου- ακόμα/ πως μένει εκεί ζωή νομίζω,/ πως η ψυχή σου με φιλεί!/ Να γίνει κάποιο θαύμα ελπίζω./ Τόσο πονώ ... που του θανάτου ποσ' είναι η δύναμη ξεχνώ.      Ηλίας Βουτερίδης

                                                            Αθηνά Κατσαρέα-Ζερίτη

                                                                Ηλίας Αντ. Δραγωνέας

Ω ποιάς πίκρας στιγμές!/ Ω τι νύχτα θλιβερή!/ Όλα τα όμορφα πεθαίνουν!/ και δεν έχουν πια τα μάτια δάκρυα!      Ηλίας Βουτεριάδης

Μαρία Γ. Κατσαρέα

                                                               

                                                                Αθηνά Καράμπελα-Μελέα

Τα στεγνά τα μάτια τώρα/ βλέπουν μέσα στο σκοτάδι/ να περνά το ξόδι/ όλων όσοι θέλανε να μένουν/ όμορφα μες στη ζωή.      Ηλίας Βουτεριάδης

                                                             Κυριάκος Μιχ. Μωρακέας

                                                             Μιχάλης Κυρ. Μωρακέας

Ω τι ξόδι θλιβερό!/ Σαν νεκροί ορφανοί απ' αγάπη/ όλα μου τ' αγαπημένα,/ όλα μες στο φέρετρο τους./ Και δεν έχουν πια τα μάτια δάκρυα!       Ηλίας Βουτεριάδης

                                                             Νικόλαος Κυρ. Μωρακέας

                                                            Δημήτριος Κυρ. Μωρακέας

Και ο Χάροντας ο μάστορας, μ' αραδιαστά τα σύνεργά του,/ νυχτέρια κάνει στ' αργαστήρι του/  και φκιάνει αγκίστρια του θανάτου.     Ιωάννης Ζερβός

                                                    Παναγιώτης Ν. Μωρακέας (Morekas)