ΕΙΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ 14ο

                                                       ΕΙΣ ΜΝΓΜΟΑΥΝΟΝ    14ο                

Καλώς ναρθεί σαν έρθ' η στερνή ώρα/ τα μάτια μου για πάντα να μου κλείσει/ κι όπια νάναι, ή τώρα ή και ν' αργήσει,/ φτάνει να μην έρθει σαν άγρια μπόρα.    Ιωάννης Γρυπάρης

                                                                  Ντίνα Π. Νικολαρέα
Μανούλα - είπαν τα χείλη τους να ειπούν - και το καντήλι/ έτριξε, έσβησε και η φωνή στο άσπρο βαμβάκι εδιάβη./ Μπήκε η ψυχή στα καθρεπτάκια στα εικονίσματα/ κι είπαν: -Το καντηλάκι απόψε ποιός ανάβει;  Σπήλιος Πασαγιάννης
                                                             

                                                               Διακουμής Αρκουδέας

 Παναγιώτα Αρκουδέα (Διακουμού

... λες και θανάτου αγέρι πνέει εδώ γύρω,/ λες κοιμητήρι κι έγινε το περιβόλι/ κι είναι σα νεκρολίβανα τα κρίνα/ κι είναι σα νεκροστέφανα τα ρόδα.  Κώστας Χατζόπουλος

                            Γιαννούλα Κουρέα-Βασιλική Νικολαρέα (αδελφές το γένος Κατσαρέα)

                                                            Σταυρούλα Η. Κατσαρέα

                     Κάπου ένας ίσκιος σέρνεται,/ βογγάει ένα κυπαρίσσι  Κώστας Χατζόπουλος

Σωτήρης Ν. Νικολαρέας

Σοφία και Δημήτριος Νικολαρέας

Στον κάτω κόσμο οι πεθαμένοι,/ σαν είδαν έξαφνα να μπαίνει/ ο ξανθός ήλιος ως εκεί,/ να τους φωτά το αιώνιο βράδυ/ του χάρου βόγγιξαν ομάδι: -Σαν τι κακό περνά απ' τη γη;  

                                                                   Φάνης Αρκουδέας

Κι απολογήθη: Μη ρωτάτε! μονάχα παρα μέσα μπάτε/ να μου κρυφτούν οι ζωντανοί!/ Τόπο! και μ' έπνιξε το κλάμα, στον πάνω κόσμο ως είδα -θάμα-/ τον Ήλιο Χάρος να γενεί. Άγγελος Σημηριώτης

                                                                  Βγένω  Μωρακέα

Πότα Μωρακέα

Απόψε πέρασαν βουβά τα νεκρωμένα χέρια/ πάνω απ' το παλιό μας κεροστάσι,/ κάποιο θλιμένο λείψανο ήρθε με νεκροκέρια/ κι έστησε φάντασμα θολό μια προσευχή στο εικονστάσι.  Σπήλιος Πασαγιάννης

Μαρία, Αγγελική και Ανδρέας Λ. Πετροπουλέας

                                                    Πολωνία (Απολωνία) Πετροπουλέα (Γιώργαινα)

Και το κουδούνι της παλιάς μας θύρας έκραξε,/ κι ήταν ο θρήνος σα νεκρώσιμη καμπάνα/ λαχτάρα σαν το φύλλο έτρεμαν τα παιδάκια σου/ κι αράδα κάτω από το κάδρο σου φώναζαν κλαίγοντας, Μάνα!   Σπήλιος Πασαγιάννης

                                                Παναγιώτα και Ανδρέας Γ. Πετροπουλέας

Γεώργιος Α. Πετροπουλέας

Πήρεν η θλίψη τ' άσβηστο καντήλι απόψε βράδυ/ τ' ηρθεν η αλησμόνητη μορφή στα καθρεπτάκια./ Τα χέρια εσίμωσαν νεκρά με το κρυφό του χάδι/ και ξύπνησαν τ' ολόγλυκα  κοιμώμενα παιδάκια.  Σπήλιος Πασαγιάννης

                                                              Βούλα Γ. Πετροπουλέα

Ντίνος Νικ. Μωρακέας

Και πίσω από τον τοίχο  τούτο αποκοιμήθηκε ο πατέρας. Γιατί θλιμένες οι γειτόνισες έφεραν τα μυρωδικά;   Σπήλιος Πασαγιάννης

Πέτρος Δραγωνέας, Παναγιώτης και Σταύρος Ανδροβιτσανέας

Βούλα Α. Πετροπουλέα-Φιαμέγκου

Ω ποιάς πίκρας στιγμές!/ Ω τι νύχτα θλιβερή!/ ΄Ολα τα όμορφα πεθαίνουν!/ Και δεν έχουν πια τα μάτια δάκρυα./ Τώρα ο πόνος σπαραγμός του νού.   Ηλίας Βουτερίδης

Ανθούλα Π. Πετροπουλέα