ΕΙΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ 23ον
Κι ο Χάρος να σε κυνηγά ζηλιάρης της ζωής σου,/γύρνα στητός και κοίτα/και κοίτα τον κατάματα και χτύπα. Μιχάλης Αργυρόπουλος
Κούλα Δραγωνέα-Σάκουλα
Και στην άκρη της ζωής που σβύν' η μέρα/-με σκυφτό το νου μπροστά μου το θωρώ-/το άσπρο μνήμα του καλού μου του πατέρα,/με της μάνας μου τον ίσκιο στο πλευρό του. Μιχάλης Αργυρόπουλος
Η θλίψη πια δεν έρχεται σαν τα παλιά τα χρόνια,/να γονατίσει στους σταυρούς φτωχού κοιμητηρίου,/που σφιχτοδένει τη γιαγιά, τη μάνα και τ' αγγόνια./Κι ούτε η χαρά πια ακούγεται στους γάμους του χωριού. Μιχάλης Αργυρόπουλος
Σε λίγο ο θάνατος ορμάει κι αλύπητα κι εμένα/με παίρνει από τη γη αυτή με φέρνει σ' άλλον κόσμο. ΚωστήςΠαλαμάς
.../και παίρνει από τα από τα ξύλα του κι αρχίζει έναν καιρό,/κι αρχίζει και καρφώνει, και σιγοτραγουδεί/κι αρχίζει και καρφώνει μια κούνια για παιδί,/μια κάσα για νεκρό. Κωστής Παλαμάς
.../κι έρχονται να! τα χρόνια και φεύγουν με σπουδή,/και νοιώθω στην καρδιά μου μια κούνια για παιδί μια κάσα για νεκρό. ΚωστήΠαλαμάς
΄
Άφκιαστο κι αστόλιστο/ του Χάρου δε σε δίνω./Στάσου με τ΄ανθόνερο/την όψη σου να πλύνω. Κωστής Παλαμάς
Άνθη, ω νεκρολούλουδα,/χυμένα ολόγυρά του,/είστ΄ εσείς τα ονείρατα/του ύπνου του θανάτου; Κωστής Παλαμάς
Στο ταξίδι που σε πάει/ ο μαύρος καβαλάρης,/κοίταξε απ' το χέρι του/τίποτα να μην πάρεις. Κωστής Παλαμάς
Κι αν διψάσεις μην το πιείς/από τον κάτου κόσμο/ το νερό της λησμονιάς,/φτωχό κομμένο δυόσμο. Κωστής Παλαμάς
.../Και στο σπίτι τ' άραχνο/γυρνώντας, ω ακριβέ μας,/ γίνε αεροφύσημα/και γλυκοφίλησέ μας. Κωστής Παλαμάς
