ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΝΙΚΩΝΑ

ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΚΑΙ ΠΑΛΙ

Τα κατάφερα και φέτος να οδοιπορήσω μέχρι την κορυφή του αγίου Νίκωνος με την ευκαιρία της εορτής του αγίου μας. Και φέτος, όπως σχεδόν ανελλιπώς εδώ και τριάντα τρία χρόνια κάθε τέτοια μέρα, άναψα το καντηλάκι του στις καρυδιές. Και φέτος παρά το γεγονός ότι έφτασα πολύ νωρίς, είχαν προηγηθεί οι Σαξιωναίοι.Δεν ήταν όμως η Λίτσα που τα τελευταία χρόνια ερχόταν νύκτα και πρόσφερε καφεδάκι στους πρωινούς. Θα ερχόταν κάπως αργότερα.

Προσκύνησα την εικόνα του Αγίου Νίκωνος και κάθισα στον μανδρότοιχο. Η ψηλότερη κορυφή του Ταϋγέτου τριγυρισμένη από άλλες κορυφές, φαντάζει στην πρωινή θολούρα Παντοκράτορας ανάμεσα στους αγίους. Και σε δεύτερο κύκλο άλλες κορυφές, ξωμάχοι που καλλιεργούν τα χωράφια τους , ή που συνοδεύουν τα κοπάδια τους. Και πιο κοντά μου κορφούλες και λόφοι, παιδοπουλα που παίζουνε κρυφτούλι. Από την απέναντι πάλι μεριά ένας αγουροξυπνημένος γίγαντας, ο Κάβο Γκρόσο, πλατσουρίζει στην έξοδο του Μεσσηνιακού να συνέλθει από τον ύπνο. Ανατολικότερα απλώνεται ο Λακωνικός κόλπος με τον όρμο του Σκουταρίου σε πρώτο πλάνο και στο βάθος αχνοφαίνεται ο Μαλέας.

Τα βήματα με φέρνουν στο Κάθισμα. Οι πρώτες ακτίνες του ηλίου συναντούν τα Μεθοκόρωνα. Την Πολιάνα θα την συναντήσουν μετά από δύο-δυόμιση ώρες. Τόπος για υπναράδες. Βρίσκομαι στο ψηλότερο σημείο του βουνού μας. Η ατμόσφαιρα δεν είναι πολύ καθαρή και κάνει την Καλαμάτα αόρατη. Γυρνώ συνεχώς από το ένα σημείο του ορίζοντα στο άλλο να γεμίσω από ευχαρίστηση. Ανέβηκα για πρώτη φορά εδώ όταν ήμουν πέντε-έξι χρόνων. Πόσες φορές ανέβηκα από τότε ! Και πάντα την ίδια ένταση έχουν τα συναισθήματα. Και πώς να τα περιγράψω, χρειάζονται Ομηρικές ικανότητες.

Έφτασε και ο συμβολαιογράφος πεζοπόρος και αυτός και μάλιστα με πολύ βαρύ σακίδιο. Δεν αργούν να φτάσουν κι άλλοι που έφεραν και τα χρειαζούμενα για τη γιορτή. Στρωνόμαστε στη δουλειά, για να πάνε όλα καλά. Ο Πέτρος φροντίζει τα ηλεκτρολογικά. Ο Στέλιος,<< ο νερουλάς του αγίου>>, έβγαλε, λέει, 200 κουβάδες νερό από τη στέρνα για να πλυθούν τα καζάνια , τα κρέατα κλπ.

Η Λίτσα δεν ήλθε φέτος πρώτη, αλλά τήρησε το έθιμο που η ίδια δημιούργησε. Μας κέρασε και πάλι καφεδάκι. Ας έχει την ευλογία του Αγίου. (Η καντίνα του Χρήστου δεν είχε αρχίσει να λειτουργεί.) Οι εργασίες συνεχίζονται, οι ώρες περνούν και το απόγευμα αρχίζει να έρχεται ο πολύς ο κόσμος. Την ώρα του εσπερινού η αυλή του Αγίου είναι γεμάτη. Παρούσες και οι αρχές του τόπου. Ο πρωτοσύγγελος της Μητροπόλεως και άλλοι τρείς ιερείς τελούν την ακολουθία. Οι ψαλτάδες αναρωτιούνται ψαλτικά << Ποίοις πνευματικοίς άσμασιν , επαινέσωμεν Πέτρον και Παύλον….>> Οι αρτοπλασίες αρκετές. << Πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν…>> αναφωνεί ο πατήρ Συμεών .

Μετά τον εσπερινό προσφέρεται το καθιερωμένο δείπνο. Επί πλέον προσφέρεται γαμοπίλαφο (πιλάφι του γάμου) από τους κρητικούς βοσκούς που έχουν το κοπάδι του στην περιοχή. Οι ίδιοι κρητικοί μας επιφύλαξαν αργότερα και μια έκπληξη, Είχαν φέρει από την Κρήτη φίλους τους μεταξύ των οποίων ένας λυράρης και ένας καλλίφωνος τραγουδιστής.

Όταν αντήχησε η λύρα μαζευτήκαμε γύρω τους σαν το μελίσσι. Έπαιξαν κρητική μουσική αλλά και καλαματιανά και μερικοί έσυραν το χορό. Τις μεταμεσονύκτιες ώρες που λίγοι ντόπιοι είχαμε μείνει στην παρέα τους, δώσαμε και <<παραγγελιές>> που με ευχαρίστηση και ίσως και με κάποια έκπληξη που γνωρίζαμε την κρητική μουσική, εκτέλεσαν. Όλα όμως τα έδωσαν αργότερα, όταν άρχισαν τις αυτοσχέδιες μαντινάδες τους. Κάθε ένας με τη σειρά του έπρεπε πάνω σ .ένα συγκεκριμένο σκοπό να δημιουργήσει ένα δίστιχο που πολλές φορές ήταν απάντηση στο δίστιχο κάποιου άλλου και αυτό κράτησε πάνω από μία ώρα που ήμασταν εμείς εκεί και ασφαλώς συνέχισαν. Σε μια μαντινάδα ονόμασαν τη Μάνη θυγατέρα της Κρήτης και κάποιες άλλες αναφέρονταν σαφώς σε μας τους ντόπιους που ήμασταν στη παρέα τους. Σεμνά και ευγενικά παιδιά ,έδωσαν χρώμα στη γιορτή μας. Ας είναι καλά και να μας έρθουν και του χρόνου.

Ο πολύς ο κόσμος έφυγε από βραδύς. Στη πρωινή ακολουθία είχαμε μείνει λίγοι. Αλλά όλα θύμιζαν περιγραφές ακολουθιών από τον Παπαδιαμάντη.

Λειτούργησε ο παπά Παναγιώτης και επικεφαλής των ψαλτάδων ο καλλίφωνος Μανώλης. Ο χόντρος ήταν εξαιρετικός. Εύγε στις γυναίκες

Χ ρ ό ν ι α Π ο λ λ ά χ ω ρ ι α ν ο ί κ α ι τ ο υ Χ ρ ό ν ο υ.

Σ. Μωρακέας