ΕΙΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ 26ο
Το ότι πέθαναν, δεν σημαίνει πως έπαψαν να υπάρχουν εκεί,/ με τις λύπες, με τα δάκρυα και τις κουβέντες τους. Νικηφ. Βρεττάκος
Άδικο πολύ και κρίμα/ Τέτιος νιός να πάει στο μνήμα/ Τέτιος νιός τέτιο βλαστάρι/ πως να κατεβή στον Άδη; Μοιρολόι
Βούλα Ανδροβιτσανέα-Μανολίτση
Δε σού ΄πρεπε δε σου ΄μοιαζε χάμου στη γη να πέσεις ,/ Μον σου ΄πρεπε και σου ΄μοιαζε στ΄ Αμάη το περιβόλι, / Να τρως τα μήλα να μιλάς τα ρόιδα να ροϊδίζεις, Τα κόκκινα τριαντάφυλλα να ροϊδοκοκκινίζεις. Μοιρολόι
Χαρά Κατσαρέα
Διαβάτες, που διαβαίνετε καλοί μου στρατολάτες,/ Μην είδατε μια νια καλή, μια ξακουσμένη κόρη,/ Είχε τα μάτια σαν ελιά, τα φρύδια σαν γαϊτάνι,/-Εψέ βραδίς την είδαμε στ΄Άδη το περιβόλι,/ και κει της γράφαν τ΄όνομα με τους αποθαμένους. Μοιρολόι
Κλάψετε χώρες και χωριά, ΄κκλησιές και μοναστήρια/ που είταν στη Μάνη φλάμπουρο και στο Μωρηά κορώνα. Μοιρολόι
Χρυσούλα Νικολαρέα
Δε σώπρεπε, δε σώμοιαζε χάμω στη γη να πέσεις,/ Μον' σώπρεπε και σώμοιαζε σε περιβόλι μέσα,/ Να πέφτουν τ' άνθια απάνω σου τα μήλα στην ποδιά σου,/ Τα κόκκινα τριαντάφυλλα στα ροδομάγουλά σου. Μοίρολόι
Πόρτες και τάβλες του σπιτιού, ολα μετατοπίστε,
τι ο νοικοκύρης του σπιτιού δε ματασεργιανίζει.
Μοιρολόι
Την περιμένουν η Χριστοφίλη κ' η Αρχόντω/ με τα λιόπανα και τις σκαλωσιές/ να πιάσουνε σειρά κ' οι τρεις/ να πιάσουν να μαζεύουν τις πικρές ελιές του κάτω κόσμου,/ να πιάσουν τραγουδώντας σιγαλά με τις μεταξωτές φωνές τους/ μη ιδεί τα μάτια τους θολά/ και τις μαλώσει ο Χάρος. Νικηφ. Βρεττάκος
Κων/τίνος Αρκουδέας
πρ. Αρχηγός Πυροσβεστικού Σώματος
Ποτέ δεν είδα τόσο μεγάλους πεθαμένους, τόσο λαμπρούς πεθαμένους, τόσο μακριά σπαθιά τοποθετημένα πάνω σε φέρετρα. Νικηφ. Βρεττάκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου