ΕΙΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ 20ον

                     ΕΙΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ  20ον

Ήρεμα, ήρεμα ν' απλώνεσαι κισσέ, πάνω στου Σοφοκλή/ τον τύμβο, τα πλοκάμια σου χλωρά ξετυλίγοντας./ Και ροδοπέταλα παντού να θάλλουν, κι ολόγυρα να αυξάνουν/ τα τρυφερά τα κλήματα της πολυστάφυλης αμπέλου/...    Σιμίου Ροδίου  300 π.Χ.              

                                                             Μεταξία Ευαγ. Κατσαρέα

Και σεις κορίτσια, που δώρα στη λεχώνα φέρνεται,/ πάνω στο μνήμα το ψυχρό, θερμά το δάκρυ χύστε.  Διοσκουρίδου 3ος αι. π.Χ  ή Νικάρχου 1ος αι. π.Χ.

                                                          Ελένη Δραγωνέα-Καπαράκη

                                                    Διαμάντω σύζ. Αντωνίου Νικολαρέα

Α, κάποιος θεός της πήρε τη ζωή/ στα τέκνα της να τη χαρίσει.   Αντιπάτρου Θεσσαλονικιού  εποχή Αυγούστου

                                                       Χριστόφορος  Ι. Πετροπουλέας

                                        Κώστας Γιαννακόπουλος σύζ. Ιφιγένειας Δραγωνέα

Μονάχα γύρισαν το δειλινό απ' το βουνό τα βόδια,/μαστιγωμένα απ' τις νυφάδες του χιονιού./Ύπνο αξημέρωτο κοιμάται-αλί-ο Θηρίμαχος,/ στη σκέπη της βελανιδιάς. Πυρ ουρανού τον κοίμισε.   Διοτίμου Μιλησίου 1ος αι. π.Χ.  ή  Λεωμ'ίδου Ταραντίνου 3ος αι. π.Χ.
       

                                    Κων/τίνος Μιχόπουλος σύζ. Δήμητρας Ανδ. Μωρακέα

Μοσχοβολάει ο τάφος απ' τους κρόκους,/ σαν ν'΄αναδίνουν μύρα τα οστά. Αντίπατρου Σιδωνίου 2ος αι. π.Χ.

                                                  Σοφία σύζ. Δημητρίου Νικολαρέα

                                                     Ο στρατηγός Μιχάλης Νικολαρέας

΄..          . Άδη αμετάπειστε γιατί την άρπαξες την ποθητή μας συντροφιά.  Ανωνύμου

                                                            Ανδρέας Πέτ. Πτροπουλέας

Ως να πεθάνω ένδοξα έζησα!.../ και τώρα ενθάδε κείμαι. Παύλου Σιλεντάριου

.../ Μα μη με κλαίς, μικρή η ζωή μου στάθηκε,/ αλλά και στης ζωής τα βάσανα μικρό μερίδιο είχα,  Λουκιανού 2ος αι. μ.Χ.

                                                     Σταυρούλα σύζ. Κων. Πετροπουλέα

Θνητός εσύ και μη θαρρείς αθάνατος πως είσαι./ Τίποτε ασφαλές στο βίο για τους εφήμερους/ αφού κι ο Κάσσανδρος αυτός στον τάφο κείται,/ άνθρωπος που άξιζε αθάνατος να είναι.   Ανωνύμου

                                                         Νικόλαος Κων. Πετροπουλέας

                                                           Φώτης Κων. Πετροπουλέας

Ποιος λίθος δεν εδάκρυσε στο θάνατό σου Κάσσανδρε,/ποια πέτρα σε τον αγλαό θα λησμονήσει; ...  Ανωνύμου

                           
                         Σαράντος Πούλου Πετροπουλέας κ Σταύρος Κων. Πετροπουλέας

                                                            Ντίνα Παν. Νικολαρέα

                                                        Μεταξία σύζ. Παν. Νικολαρέα

.../αγαπημένη γη, μη λησμονείς πόσο για σένα μόχθησε./ Αμέτρητες ελιές πάνω σου στέριωσε,/ με του Διονύσου τα κλήματα σε ωράιζε./ στάχυα σε γέμιζε, κι ανοίγοντας αυλάκια/ με το νερό σε βόηθαγε λάχανα να γεννάς κι οπώρες./...  Ανωνύμου

Μαριάνθη Παν. Νικολαρέα

Σημ.: Την απόδοση στη νεοελληνική των αρχαίων επιτύμβιων επιγραμμάτων έχει κάνει ο Παντελής Μπουκάλας

ΕΙΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ 19ον

                                                 


                                                  ΕΙΣ ΜΗΜΟΣΥΝΟΝ  19ο

                      Ξυπνήστε πριν ο σαλπιχτής ο ολέθριο σας 

                                ξυπνήσει

                           σαλπίζοντας μες στο ορθρινό τη διάνα του 

                           θανάτου. 

                           Κανείς δεν ξέρει απ' όλους μας ποιός σήμερα

                          θα ζήσει

                           κανείς δεν ξέρει αν θα μας βρει το σούρουπο 

                           εδώ κάτω.

                                                                                                                 Σωτ. Σκίπης

                                                     Λουκάς Σαρ. Πετροπουλέας

                                        Ως ταχέως των κωδώνων ο θρηνώδης φεύγει ήχος
                                        της ψυχής μου απεσβέσθη εις του μνήματος το ψύχος
                                        η λαμπάδα η φωτεινή
                                                       
                                                                                      Δημ. Σ. Βυζάντιος

                                                        Ανδρέας Πέτ. Νικολαρέας

                                                             Σταύρος Φ. Κατσαρέας


                                           Πλην μη θλίβεσθε. Τοιαύτη ημών όλων η πορεία
                                           αι ελπίδες μας ευρείαι η ζωή μας πλην βραχεία.

                                                                                         Δημ. Σ. Βυζάντιος

                                      Σάσα Κων. Μωρακέα (Morekas)-Κωστοπούλου

                                 Διαμαντής Απειρανθίτης, Βούλα Νικολαρέα-Απειρανθίτη


                                            Ζω και πεθαίνω, η αυγή μου φέρνει το σκοτάδι,
                                            ο θάνατος τον ουρανό κι ο ουρανός τον άδη ...

                                                                                       Αχιλ. Παράσχος    

                                     Σπύρος Κυριάκης (σύζ. Σταυρούλας Β. Νικολαρέα)

                                                       Αθηνά Κατσαρέα-Ζερίτη

                                       Τον τάφον του ο άνθρωπος γεννάται όπως σκάψη
                                       ράπτων το σάβανον αυτού τον βίον αναλίσκει.
                                       η ύπαρξις του προς στιγμήν επί της γης θ' αστράψη,
                                      διπλούται εις τον θάνατον και θνήσκει, θνήσκει, θνήσκει.

                                                                                     Δημ. Παπαρηγόπουλος

                                         Νίκος Ζερίτης (σύζ. Αθηνάς Κατσαρέα)

                                                        Γεώργιος A. Πετροπουλέας

                                                             Μες στα στήθια η συμφορά
                                                             σαν το κύμα πλημμυρά
                                                             φέρνω το βαρύ μου βήμα
                                                             σ' ένα μνήμα

                                               Αγγελική συζ. Πετρ. Πετροπουλέα

Καθώς η Λακώνισσα με τα ξύλα στις πλάτες της/ στο απόκρημνο διάσελο με το μαύρο/ ρημαγμένο φουστάνι της (αλλά διπλωμένη/ μ' ένα τούλι απ' τον ήλιο που δύει)/ πέτρα την πέτρα η ψυχή μου πορεύεται.           Νικηφόρος  Βρεττάκος

\

                                                                 

ΕΙΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ 18ον

            Ω έλατα μες στην καρδιά ο θρήνος σας μ' εγγίζει
            και νοσταλγώ τον ίσκιο σας να κοιμηθώ από κάτω,
            ν' ακούω τον άγριο νοτιά στο πλάι σας να βουΐζει
           και να θαρρώ πως έφτασε η ώρα του θανάτου.
                                                          Πέτρος Ζητουνιάτης

                                                         Βούλα Νικολαρέα-Απειρανθίτη

Το χιονισμένο σου κεφάλι/ μέσα στα χέρια μου κρατώ/ στο νεκρικό το προσκεφάλι/ σιγά σιγά να το ακουμπήσω./ Ήταν της μοίρας μου γραφτώ/ τα μάτια εγώ να σου τα κλείσω.    Ηλίας Βουτεριάδης  

                                                             Κων/τίνος Πετ. Κατσαρέας                

                                                               Σταύρος Φ. Κατσαρέας

Κι ενώ το σφραγισμένο στόμα/ δίνω του πόνου το φιλί,/ -ω πίκρα και ω χαρά μου- ακόμα/ πως μένει εκεί ζωή νομίζω,/ πως η ψυχή σου με φιλεί!/ Να γίνει κάποιο θαύμα ελπίζω./ Τόσο πονώ ... που του θανάτου ποσ' είναι η δύναμη ξεχνώ.      Ηλίας Βουτερίδης

                                                            Αθηνά Κατσαρέα-Ζερίτη

                                                                Ηλίας Αντ. Δραγωνέας

Ω ποιάς πίκρας στιγμές!/ Ω τι νύχτα θλιβερή!/ Όλα τα όμορφα πεθαίνουν!/ και δεν έχουν πια τα μάτια δάκρυα!      Ηλίας Βουτεριάδης

Μαρία Γ. Κατσαρέα

                                                               

                                                                Αθηνά Καράμπελα-Μελέα

Τα στεγνά τα μάτια τώρα/ βλέπουν μέσα στο σκοτάδι/ να περνά το ξόδι/ όλων όσοι θέλανε να μένουν/ όμορφα μες στη ζωή.      Ηλίας Βουτεριάδης

                                                             Κυριάκος Μιχ. Μωρακέας

                                                             Μιχάλης Κυρ. Μωρακέας

Ω τι ξόδι θλιβερό!/ Σαν νεκροί ορφανοί απ' αγάπη/ όλα μου τ' αγαπημένα,/ όλα μες στο φέρετρο τους./ Και δεν έχουν πια τα μάτια δάκρυα!       Ηλίας Βουτεριάδης

                                                             Νικόλαος Κυρ. Μωρακέας

                                                            Δημήτριος Κυρ. Μωρακέας

Και ο Χάροντας ο μάστορας, μ' αραδιαστά τα σύνεργά του,/ νυχτέρια κάνει στ' αργαστήρι του/  και φκιάνει αγκίστρια του θανάτου.     Ιωάννης Ζερβός

                                                    Παναγιώτης Ν. Μωρακέας (Morekas)

ΕΙΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ 17ο

                                          
 Εγώ τι είμαι; ένα θραύσμα παλαιών αμαρτιών,
 Ένα ακόντιο πεσμένο στο χορτάρι,
 Έχει πεθάνει ο Ατρείδης, ο κοίρανος όλων των εθνών,-
 Κι εγώ ένα σκουλήκι τιποτένιο, είμαι ακόμα ζωντανός.

                                                          Νικολάι   Γκουμίλεφ

                                                                Τάκης Π. Δραγωνέας

Μονάχος βγαίνω για το δρόμο,/Μες στην ομίχλη το λιθόστρωτο λαμποκοπά./Γαλήνια η νύχτα, η ερημιά τον Θεό ακούει,/ Τ' άστρα, το ένα με τ άλλο συζητά.

                                                           Πότα Γ. Νικολαρέα-Ρενέση

Όλα είν' θαυμάσια στα ουράνια!/Κοιμάται η γη μέσα σε πέπλα γαλανά.../ Γιατί να νοιώθω τόση θλίψη, τόση στεναχώρια;/ Τι περιμένω; Γιατί λυπάμαι στ' αληθινά;

                                                          Ανθή σύζ. Θωμά Καράμπελα

Δεν περιμένω απ' τη ζωή τίποτε άλλο,/ Και δε λυπάμαι για το παρελθόν./ Ζητώ μονάχα ελευθερία και ειρήνη./ Τη λησμονιά για να 'βρω, ν' αποκοιμηθώ...

                                                     Σοφία Παν, Κατσαρέα-Κωστούρου


Όχι όμως τον ύπνο τον ψυχρό μέσα στο μνήμα:/ Αιώνια θα 'θελα να κοιμηθώ,/ Έτσι ώστε μέσα μου η ζωή να μείνει,/ Ανάλαφρα την αναπνοή μου να αισθανθώ.

                                                          Σωτήρης Γ. Ανδροβιτσανέας

Έτσι ώστε για την αγάπη μέρα νύχτα,/ Να τραγουδά στ' αυτιά μου μια φωνή γλυκειά,/ Και μια βελανιδιά που ζει αιώνια,/ Θροΐζοντας να μου κρατάει συντροφιά.   Μιχαήλ Λέρμοντωφ

                                                   Σταυρούλα Πετροπουλέα (Λούκαινα)

Να πεθάνεις όπως οι διψασμένοι οι κορυδαλλοί/ στο δρόμο τους προς τον αντικατοπτρισμό

Ή όπως τ' ορτύκι/ μόλις που επέρασε την θάλασσα/ στους πρώτους θάμνους/ γιατί άλλη δεν έχει θέληση/ πιο πέρα να πετάξει

                                                                    Πέτρος Σαξιώνης

Μα να μη ζήσεις κλαίγοντας/ σαν τυφλωμένη καρδερίνα.  Τζιουζέπε Ουνγκαρέττι

                                                     Μαρία συζ. Γιάννη Ανδροβιτσανέα

Αύριο την αυγή, την ώρα που η χώρα ντύνεται λευκή,/ Θα φύγω. Βλέπεις το ξέρω πως με περιμένεις./ Θα πορευτώ μέσ' από δάση και βουνά,/ δεν μπορώ πια να μένω από σένα μακριά.

                                                           Πέτρος Αριστ. Πετροπουλέας

Θα προχωρώ τα μάτια στις δικές μου σκέψεις καρφωμένα,/ Χωρίς τίποτε να βλέπω πουθενά, χωρίς ν' ακούω θόρυβο κανένα,/ Άγνωστος, μόνος, πλάτες σκυμμένες, τα χέρια σταυρωμένα,/ Θλιμμένος, και η μέρα νύχτα γιναμένη για μένα.

                                                          Χρήστος Πούλου Κατσαρέας

Δεν θα κοιτώ ούτε το χρυσάφι του απογεύματος που πέφτει,/ Ούτε τα πλοία που κατηφορίζουν στο Αρφλέρ με φουσκωμένα τα πανιά,/ Κι όταν θα φτάσω, θ' αποθέσω στον τάφο σου  επάνω/ ΄Ενα μπουκέτο πράσινα πουρνάρια και ρείκια ολάνθιστα πολλά.    Βίκτωρ Ουγκώ




Τα ποιήματα είναι από το βιβλίο του Χρίστου Γούδη "Τα ωραιότερα ποιήματα του κόσμου"

ΕΙΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ 16ον

Στο ριζοβούνι η ελιά στο κορφοβούνι ο πεύκος/ χρόνους πολλούς γνωρίζονται και ανεμοχαιρετιούνται./ Ένα πρωί λέει η ελιά στον πεύκο το λεβέντη:/ "Πεύκο κρίμα στο μπόι σου κρίμα και στη θωριά σου,/ και νάσαι δέντρο άκαρπο  κι ανώφελο στον κόσμο"

Σώπα γριά κουφιοδοντού ζαβή και κοκκαλιάρα/ όπου σε δέρνει ο άνθρωπος και τον καρπό του δίνεις.../ Εγώ 'μαι λεβεντόκορμος παλικαράς βουνήσιος!/ Στον ίσκιο μου ο¨αρματωλός ξεχνάει τα βάσανα του,/ κι όταν μολύβι δολερό του πάρει τη ζωή του,/ εγώ γι' αυτόν μοιρολογώ και βαριαναστενάζω!"

"Αν τον μοιρολογάς εσύ, εγώ 'μαι αυτή που δίνει/ λαδάκι στη μανούλα του καντήλι να τ' ανάψει,/ καντήλι ασημοκάντηλο στης Παναγιάς τη χάρη,/ να λιώσει το κορμάκι του ν'αναπαυθεί η ψυχή του!..."/ Το λόγο τέλειωσε η ελιά κι ο πεύκος δεν της κραίνει/ γέρνει κατά το μέρος της κι έτσι γερμένος μένει.   Δημήτρης Καμπούρογλου

                                                        Λούλα σύζ. Νίκωνος Αρκουδέα

Πήγα στης Άρνης τα βουνά στης Άρνης τα λαγκάδια,/ π' αρνιέται η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα,/ π' αρνιούνται και τ' αντρόγενα και πια δεν συναντιούνται.   Δημοτικό

                                                      Γεώργιος Παν. Πετροπουλέας

Βούλα Νικολαρέα

Επέθανε, την έκλαψε μια ανεμώνη/ και τη σαβάνωσε το άσπρο γιασεμί.  Τίμος Μωραϊτίνης

                                                         Πέτρος Αριστ. Πετροπουλέας

                                                                    Πέτρος Σαξώνης

Να πέθαινα τέτοια βραδιά.../ Στο μακρινό να πήγαινα ανθονήσι/ μ' ένα φιλί του μπάτη υστερνό/ νάγραφε τ' όνομα μου η αμμουδιά.να κύλαγε το κύμα να το σβήσει ....Τίμος Μωραϊτίνης

                                                     Κατερίνα Η. Κατσαρέα-Λορέντζου

                                                                 Δημήτριος Λορέντζος


Βύθισε με και μένα / στο ίδιο σκότος/ να μην ακούω τις σάλπιγγες/ των κραυγών σου/ που μετρούν τους ατέλειωτους τάφους.  Γιάννης Ρίτσος
                                                       

                                         Θάνος Λυμπερόπουλο (γιός Σοφίας Γ. Κατσαρέα)
 

                                                           Ανθούλα Π. Πετροπουλέα

Αδελφή μου, σούχα τάξει/ να σου φέρω το αθάνατο νερό./Σούχα τάξει να ρίξω τον ήλιο στην ποδιά σου.   Γιάννης Ρίτσος

                                                 Αικατ. Α. Μωρακέα-Σταυριανοπούλου

                                                          Μαρία Δραγωνέα (Γιαννού)
Και τώρα ψάχνω για να βρω/ τρόπο να πω ένα μοιρολόι/ απ' τον καημό μου πιο πικρό/τον πιο πικρό κι απ' την αλόη.  Φώτης Αγγουλές

                                                Ντίνα σύζυγος  Κωνσταντίνου Μωρακέα

Αχ! του θανάτου η πληγή,/ ποιος θα τη γιάνει; Μαύρη Γη/ σκεπάζει το κορμί σου. Φώτης Αγγουλές