ΑΓΡΙΟΛΟΥΛΟΥΔΑ ΤΗΣ ΜΑΝΗΣ

" Τους κάμπους λουλουδίζω/και τα κλαδιά φουντώνω/του Πάσκα φέρνω τις χαρές,/ στης νύχτας μέσα τη δροσιά μ' αηδόνια ξεφαντώνω.        Αλέξανδρος Πάλλης

Όλα ήταν για μας./Για σένα δεν είχε τίποτα ο κόσμος./ Για μας τα λουλούδια κι η θάλασσα,/ τα τραγούδια και η Λαμπρή. Νικηφόρος Βρεττάκος

Ποιός είχε πεί που σούμελλε, πέτρα, να βγάλεις ρόδο;       Διονύσιος Σολωμός

Το όνμα σου: κουδούνισμα αλόγων που σέρνουν, την άνοιξη πίσω τους.   Νικηφόρος Βρεττάκος

Το όνομα σου: αγιόκλιμα αναριχώμενων άστρων.   Νικηφόρος Βρεττάκος

Το όνομα σου: παράθυρο ανοιγμένο τη νύχτα στην πρώτη του Μάη.   Νικηφόρος Βρεττάκος

Το όνομα σου: αέτωμα περιστεριών στον ορίζιντα.   Νικηφόρος Βρεττάκος

                           Βάλε τα σπάρτα στα μαλλιά σου/τις μυγδαλιές στην αγκαλιάσου / κι έβγα νυφούλα στα βονά.                                 Νικηφόρος  Βρεττάκος
              

Τι έχεις σήμερα Θεέ μου; Σε τι θα μπορούσα/ να βοήθήσω τη λύπη σου; Εγώ είμαι μια πέτρα./μπορείς να καθίσεις./μπορείς να με ρίξεις / στους εχθρούς της ειρήνης σου. μπορείς να με κάνεις/ άμμο κι ασβέστη, μπορείς να με χτίσεις./ Μπορείς να φυτρώσεις, το λιγότερο πάνω μου/ ένα σοφό πρωινό λουλουδάκι.   Νικηφόρος Βρεττάκος

Κυκλάμινο, κυκλάμινο, στου βράχου τη σχισμάδα/ που βρήκες χρώματα κι ανθείς, που μίσχο κ;αι σαλεύεις;// Μέσα στο βράχο σύναξα το γαίμα στάλα στάλα,/ μαντίλι ρόδινο έπλεξα κι ήλιο μαζεύω τώρα.       Γιάννης Ρίτσος

                  Κάθε μιά στα μαλλιά της έχει από ένα τριαντάφυλλο./ Κ' έχει από ένα κυκλάμινο πάνω στο στήθος της.  Νικηφόρος Βρεττάκος               

                                                        

                Μη μου ξυπνήσεις τ' όνειρο /που ολόβαθα πλανιέται/ στα ρόδα του Μαγιάπριλου/ μην το ξυπνήσεις.                                                         Κώστας Χατζόπουλος                                      

                                                                  

Φαινόταν σαν τ' άνθη ταπεινός/ και σαν τ' άνθη φαινόταν φωτεινός.   Κώστας Χατζόπουλος

Εις τα ξερά κλωνάρια ανθούνε κρίνοι/ και γιασεμιά η πέτρα είναι γεμάτη.   Παύλος Νιρβάνας

Με ανεμώνη έστεψα τους πενιχρούς μου στίχους,/ ους εις το έαρ της ζωής παρήξα στιγμιαίως.   Δημ. Σ. Βυζάντιος

Μάνα σαν έλθ' ο φίλος μου αν με πονεί η ψυχή του,/πες  με λουλούδια του βουνού νεκρή να με στολίσει,/ γιατί τ' αγάπαγα πολύ σαν τάκοφτα μαζί του.... Αχιλλέας Παράσχος

Μια ανεμώνη που ανθεί/  στο βράχο στηριγμένη,/ να νοήσει προσπαθεί/το τραγούδι τι σημαίνει.   Γεώφγιος Βιζυηνός

Αγνό κρυφό λουλούδι της ζωής μου/ έλα και πρόβαλε στο φως του κόσμου.   Παύλος Νιρβάνας

Της πικροδάφνης ο ανθός πάντα πικρίζει λίγο,/ έτσι είναι και τα χείλη σου όταν μου λεν να φύγω.   Ιωάννης Πολέμης

δυνατό μύρο κατασταλασμένο/ από κρίνου βαριούς ανασασμούς.   Κωστής παλαμάς

Μα χτες καθώς με θάρρεψε το γέλιο του Μαρτιού/ και τράβηξα να ξαναβρώ τ' αρχααία μονοπάτια,/ στο πρώτο μοσκοβόλημα ενός ρόδου μακρινού/ μου δάκρυσαν τα μάτια.   Κωστής Παλαμάς

η πλάση σε περιβόλι του Μαγιού ένα πανηγύρι,/ και μια πατριδά η Γη. Κωστής Παλαμάς

Κι ήρθαν ανθοστεφανωμένες/μ' όλα τα λούλουδα του Μάη,/ κι άνθη κρατώντας και στα χέρια,ντέλφια χτυπάνε και κουδούνια,/και κύκλους πλέκουν και χορεύουν/ και τραγουδούν το Μάη το Μάη.   Κωστής Παλαμάς

ο Απρίλης μες στον κήπο μου, και στο χωριό ο Μάης.   Κωστής Παλαμάς

Ποιός το στοχάστηκε, ποιάς Μοίρας είναι τάμα,/από τα κακομύριστα και τ' απορίμμια/ να υψώνονται τα ολόχλωρα,και αγνό το θάμα/ του Μάη κι Απρίλη απ' την ακάθαρτη ασκήμια;   Κωστής Παλαμάς

Ήτανε τ' άνθια μετρητά, τα κρίνα ήταν λίγα,/και να θερίσω ορέχτικα τον κρινοθησαυρό,/κι όλα τα κρίνα μάτιασα κι όλα τα κρίνα πήγα/στον πλούσιο κήπο νάβρω τα και να τ' αγκαλιαστώ.   Κωστής Παλαμάς

Κι έγειρα στα νιοθέριστα τα δροσοπέταλα τους/ που το πανέρι σου έκαναν μιαν άνοιξη σκληρή,/για να θρυνήσω τους γοργούς και τους ωραίους θανάτους,/-κι αγνάντια τους Ανάσταση φωτόλουστη Εσύ!   Κωστής Παλαμάς

Μου είπες να σκύψω κι έσκυψα, να κόψω κι έκοψα όλα/ όσα το χέρι μου έφτανε λουλούδια στη βραγιά,/κι από ζουμπούλι, μενεξέ και νάρκισσο και βιόλα,/ κι απ' όλα ήβρα στο πλάι σου  μια νεα πρωτομαγιά.   Κωστής Παλαμάς

Κοιτάζοντας μέσα στο κίτρινο διάφανο σπάρτο,/ μπόρεσα κ' είδα θαρρώ το βάθος του κόσμου:/ την ομορφιά τη σοφία, το γούστο/ εκείνου που τόφτιαξε.    Νικηφόρος Βρεττάκος

                Ήμουν αθώο κι ανήξερο,/ κι ήμουν βυζασταρούδι/ κι ήμουν λιγότερο άνθρωπος/ και πιό πολύ λουλούδι.                    Κωστής Παλαμάς

Ω τη χαρά του κήπου μου  με τον καινούργιο Απρίλη/που ευώδιασε το γιασεμί και το γιοφύλι.   Κώστα Χατζόπουλος

Ω τη χαρά του κήπου μου με την γλυκιάν ημέρα/που μες στα δεντρολίβανα σε ατέλειωτο μεθύσι/φαιδρά μυριοβουίζει το μελίσσι.   Κ'ωστας Χατζόπουλος

Αντιστέκομαι όπως οι ελιές της πατρίδας μου, οι σκληρές/ σαν τα κόκαλα τ' αντρειωμένου, που τους λείπουν οι μαντήλες/ μονάχα για να μοιάζουν με τις μανάδες μας.       Νικηφόρος Βρεττάκος

Τα κρίνα δροσοστόλιστα / για σε μοσχοβολάνε.      Ηλίας Καλαμογδάρτης

Και μες στα κρίνα το γλυκοφίλημα/ ενός αγγέλου θα σε ξυπνά.  Αλεξαν. Ρίζος Ραγκαβής

Ω τη χαρά του κήπου μου που με χλωρά βλαστάρια/του φόρεσε η κληματαριά στέφάνα.   Κώστας Χατζόπουλος

Ψυχή μου χαρά μου, τι κάθεσαι μέλισσα;/ Άνοιξαν όλα τα λουλούδια του σύμπαντος.   Νικηφόρος Βρεττάκος

Το χάσμα π' άνοιξε ο σεισμός κι ευθύς εγιόμισ' άνθη.    Διονύσιος Σολωμός

Εις χρυσά μαλλιά εφόρει / κόκκινο λουλούδι η κόρη.    Αλεξανδρος Ρίζος Ραγκαβής

Το γαρύφαλο που λέει /πως μιαν κάποιαν καρδιάν καίει / πάθος δυνατόν,/ ποιά το θέλει; ποιά το παίρνει;/ Μια πενήντα φιλιά φέρνει,/ κι άλλη εκατόν.   Αλεξανδρος Ρίζος Ραγκαβής

Εδώ δεν έλειψε ποτέ λουλούδι και πουλάκι.   Διονύσιος Σολωμός

Έλα μαζί μου, έλα μαζί μου πέρα,/μακριά απ΄εδώ στον κάμπο πέρα,/στον κάμπο πέρα που γελούν οι παπαρούνες,/ στον κάμπο πέρα που λαλούν τα χελιδόνια.   Κώστας Χατζόπουλος

Όσα λουλούδια είν' το Μάη/ μαδημένα ερωτηθήκαν,/κι όλα αυτά μ' αποκριθήκαν/ πως εσύ δεν μ' αγαπάς.              Διονύσιος Σολωμός

Κρίνους ο λίθος έβγανε,/ Χρυσό στεφάνι ο ήλιος. Διονύσιος Σολωμός

Γύρα/ σκορπά τον πόνο του στα μα/ ραμένα κρίνα το φεγγάρι.   Κώστας Χατζόπουλος

Θυμάρι και πεύκα και πράσινα κλήματα./ Κ' είχε η ατμόσφαιρα μια μυρουδιά/ γιομάτι πετράδια.    Νικηφόρος Βρεττάκος

Μιαν αυγή με ρόδα μου είπαν πως γελάει,/μιαν αυγή με ρόδα κατου στο γιαλό.   Κώστας Χατζόπουλος

μιάν αυγή με ρόδα που είδα έναν καιρό,/μιαν αυγή με ρόδα μου είπαν πως γελάει,/ μιαν αυγή με ρόδα κάτου στο γιαλό.   Κώστας Χατζόπουλος

ω, ας σε αφήσει η μοίρα ως σ' έχει στείλει/ κοντά μου πάντα αμάραντον Απρίλη.    Κώστας Χατρζόπουλος

Ξάφνου το δάσος γέλασε και μ' άνθη εχει γεμίσει. Κώστας Χατζόπουλος

στα βάλτα ο νους που να το βάλει/ πως θ' άνθιζαν τα κρίνα τώρα;   Λώστας Χατζόπουλος

Άσε το φθινόπωρο/ γύρω σου να στρώσει/ τ΄άνθη τα στερνά.   Κώστας Χατζόπουλος

Μια μελισούλα παρδαλή, που τηνε λένε Αγάπη / κι αντί το δεντρολίβανο να βόσκει και το ρόδο / βυζαίνει ανθρώπινες ψυχές κι εκείθεν πίν' η κλέφτρα / όση αν βρει μοσχοβολιά, όση αν βρει γλυκάδα.    Αριστιοτέλης Βαλαωρίτης

Το ίον έμεινε σιγών/ η κεφαλή του κάτω νεύει,/ και δρόσου διαυγής σταγών,/ εν δάκρ' εις τα όμματα του ανέβη.         Άγγελος Βλάχος

Μελωδίες ζεφύρους/ κι ευωδίες απ' την άνοιξη, τα μάζεψες όλα και τάστειλες όλα σ' αυτό το βουνό/ να πνέουν κατά πάνω μου.   Νικηφόρος Βρεττάκος

Και είχαν ρόδα και κρίνα στην ποδιά/ και γελούσαν οι κόρες στα παιδιά/και τραγουδούσαν.   Κώστας Χατζόπουλος

             Και κοίταζαν  τις κόρες στο νερό/ πως τίναζαν τα κρίνα στον αφρό,/ πως μαδούσαν τα ρόδα στο νερό.                  Κώστας Χατζάοπουλος

Και ήταν άνοιξη, κι είχε η πασχαλιά/ μαζέψει επάνω πλήθος τα πουλιά    Κώστας Χατζόπουλος

                        και κοίταζε τ' άνθη στο λιβάδι/και φαινόταν καλός σαν τα πουλιά/ κι ωραίος σαν τ' άνθη στο λιβάδι                    Κώστας Χατζόπουλος

Διπλό γαρούφαλο στ' αυτί μου, /η μάνα μου και τ' άλογο μου / ο Ιησούς Χριστός  κι εφτά παιδιά.   Νικηφόρος Βρεττάκος                                                                                                                                                                                                                                      

Και τα πουλιά διπλώσαν το φτερό,/σπουργίτες ταπεινοί και σπίνοι,/και σώπαιναν και του άκουαν τη φωνή,/και την άκουαν κι έγερναν και οι κρίνοι.        Κώστας Χατζόπουλος

και ήταν γιούλια κοντά του οι ταπεινοί/κι οι φτωχοί κρίνα γύρω του σκυμένοι.    Κώστας Χατζόπουλος

μα προς εσένα υψώνουμε το χέρι/ορθό σαν ηλίανθος το μεσημέρί    Κώστας Χατζόπουλος

Κόψτε κλαρί απ' το λόγγο/ νάναι χλωρό και δροσερό, νάναι ανθούς γεμάτο,/και στρώστε το κρεβάτι μου και βάλτε με να πέσω.     Αριστοτέλης Βαλαωρίτης

         Κι ερχόμαστε: δε χύνουμε τα μύρα,/το χέρι μας δε σπέρνει την αλόη,/σμύρνα και νάρδους δε σκορπίζει στείρα.    Κώστας Χατζόπουλος

Ω! πως μ' αργοπορήσατε, λουλούδια,/ κι εσείς ματάκια,/που ανθίζατε σε κάθε φράχτη πίσω!   Άγγελος Σημηριώτης

                         ερχόμαστε όπως έρχεται στη χλόη/ τον Απρίλη το νέο μελισσολόι,/ερχόμαστε σαν άνθη στο λιβάδι,    Κώστας Χατζόπουλος

          Ρόδου και κρίνου ανασασμός και γιασεμιού η πνοή μου,/λιγοθυμούσε οπ' έσκυβε στα χείλη μου να πιεί.              Άγγελος Σημηριώτης

σαν κρίνα του αγρού μας έχεις ντύσει,/σαν του ουρανού πετούμενα φροντίσει,/κι είμαστε εμείς τα πατημένα κρίνα       Κώστας Χατζόπουλος

Και ταπεινό λευκανθισμένο βάτο/εμπρος τα φτερά η ψυχή μας κλείνει    Κώστας Χατζόπουλος

Και μες στον ήλιο τον λαμπρό, μονάχο, σαν καλάμι,/σε χίλια μέσα λούλουδα στο περιβόλι εκείνο,/ο Δάντης μούδειξε θολός κατάμαυρο ένα κρίνο.   Άγγελος Σημηριώτης

Ω μην αργείς τον ήλιο σου να φέξει/ και ν' ανοίοξει χαμόγελο η καρδιά σου/ στα κρίνα των αγρών τα πετεινά σου!    Κώστας Χατζόπουλος

Μιάν ανθοδέσμη πασχαλιές στο χέρι της βαστούσε/ κι αγνώριστοι πηγαίναμε, χώρια, τον ίδιο δρόμο,/αυτή αγάπης όνειρο, που μαγικά γελούσε,/ κι εγώ αγάπης φάντασμα με το σταυρό στον ώμο!   Άγγελος Σημηριώτης

και διαβαίνει κι απλώνει φως θολό/και σταλάζει στα κρίνα το γιαλό.    Κώστας Χατζόπουλος

      Σιμώνω... βλέπω κρεμαστά σ' ένα γυρτό κλωνάρι/ τ' ασημωμένα βέλη του (του έρωτα) και το χρυσό δοξάρι.             Αλέκος Φωτιάδης

Και είσαι το άυλο το κρίνο στο γιαλό/ που φέρνουν οι κόρες στον καλό    Κώστας 

χατζόπουλος

Τ' άλικα χείλη από ανεμώνη/ ανθόφυλλα,η γλώσσα φράουλα/ ζεστή απ' τη κάψα, που φουντώνει/ τη σάρκα και ροδίζει μάγουλα.   Μέντος Φιλήντας

είσαι το άχραντο ρόδο στα μαλλιά,/σαν αυγής είσαι ακτίνα,/και σου φέγγουν τα ρόδα στα μαλλιά/και τα χέρια στα κρίνα.   Κώστας Χατζόπουλος

              και ρόδα η δύση απλόχερα σκορπά στους ουρανούς/ και στων βουνών τις κορυφές σκορπάει ζεμπούλια.      Ιωάννης Γρυπάρης

Και σου φέγγουν σα ρόδα τα μαλλιά/ και σα φως από αστέρια - /Και σου παίρνω α ρόδα απ' τα μαλλιά/ και τα κρίνα απ' τα χσέρια.    Κώστας Χατζ'οπουλος

Ραινουν οι ακακίες γύρα/ περίγυρα τα μύρα/ κι οι πασχαλιές,/ η θάλασσα η μεγάλη/ ψάλλει/ στο βάθος, πίσω απ' τις παλιές ελιές.   Ιωάννης Γρυπάρης

κι ως να ζω τ' όνειρο μου,/τινάζω τα ρόδα απ'τα μαλλιά,/τινάζω τα κρίνα στο νερό,/τα τινάζω σε αέρινο χορό/ και γεμίζω το γύρισμα του δρόμου/ και στο λαγκάδι αγνάντια το χλωρό/ανοίγω το κλειστό παράθυρό μου.   Κώστας Χατζόπουλος

Στεφάνι να φορέσω εκεί θα επιθυμούσα/ που σέρνουν οι νεράιδες το χορό.   Μιλτιάδης Μαλακάσης

Μα ήρθες και σκόρπισες τα στάχυα στο νερό,/τα ρόδα στον αέρα./ Και μ' ένα κρίνο στάθηκες, ωχρή/ σα φθινοπώρου μέρα.   Κώστας Χατζόπουλος

Ήταν άνοιξη τότε κ' οι λυγαριές ανθισμένες,/ έμοιαζαν με χρωματιστές πηγές που ανάβλυζαν και ξεχείλιζαν.         Νικηφόρος  Βρεττάκος

ΨΕΣ στον ύπνο μου ήρθες και κρατούσες/ ένα ρόδο που είχε μαραθεί,/και με κάποια λύπη με θωρούσες,/ κι είχε νόημα τ' όνειρο βαθύ....   Μιλτιάδης Μαλακάσης

     Και όταν φτάσει η άνοιξη/ κι όταν έρθουν τα πουλιά/και γυρίσουν τ' άνθη,/ σαν έναν καιρό / θα σε περιμένω.          Κώστας Χατζόπουλος

ΑΥΤΟ το ρόδο που μαδάς είναι η καρδιά μου./ Τι κι αν σου πει πως σ' αγαπά ή δεν σ' αγαπά;   Μιλτιάδης Μαλακάσης

Καιτ' άστρα μόλο τους το φως κοιτούν μ' ερωτεμένα, / και ρόδο μέσα μου πολύ, κρίνος πολύς ανθίζει. Διονύσιος Σολωμός

Στο ρόδο απάνω στάθηκε μια πεταλούδα, μια άλλη/ στον κρίνο και μια τρίτη τριγυρνά   Μιλτιάδης Μαλακάσης

Και να μαζέψουνε/ τα καλαθάκια/ εις τα χεράκια,/στο Μάη εβγήκανε τον ανθηρό.

Εδώ κ' εκεί άσπριζαν σαν προβατούλες,/ οι κοπελούλες, μες στ' ανθοευώδιαστα/ χόρτα λαμπρά.

Κι άλλη ευμορφούλα,/ όπου ξανοίγει/ άνθος ν' ανοίγει,/ τρέχει και κόβει το με προθυμιά.

Κίτρινα λουλούδια/ άλλη μαδούσε / και τα ρωτούσε,/ ποιός τάχα νέος/ την αγαπά.

Με τις παλάμες της, τις απαλούλες/ παπαρουνούλες,/ άλλη τις έσκαγε/ παιγνιαδιστά.

Και άλλη ησυχότερη,/ στην πρασινάδα/ και στη σκιάδα του όχτου εκάθητο προσεκτικά.

Και με τα άνθη / τα μυρισμένα,/ τα μαζωμένα,/ στεφάνι εστόλιζε/ από μερτιά.

Εύμορφοι  εδιάβησαν/ νέοι ομάδι./μες στο λιβάδι/ είδαν ν' αστράφτουνε μάτια γλυκά.

Είδαν ξανθόμαλλα/ να αερίζουν,/ να παιγνιδίζουν,/ στη λεπτοζέφυρη/ φυσηματιά,

και λεπτομάγουλα,/ ωσάν μοσκούλες/ μισανοικτούλες,/ που είν' κοκκινούτσικες / καταμεσίς.

Ευθύς γλυκόλογα που η αγάπη εμπνέει,/ να λεν οι νέοι/ στις κόρες άρχισαν/λόγια απαλά.

-Κοπέλες εύμορφες/ που μοναχούλες;/ Σαν καλογριούλες,/ τ' άνθη μαζώνετε/ τα δροσερά;

Θέλετε νάλθουμε/ και μεις σιμά σας/ στη συντροφιά σας,/να σας βοηθήσουμε φιλιστικά;

Καθώς οι άκακες/ οι προβάτούλες,/που τες κορφούλες/ των χόρτων βόσκουν/ με ξεγνιασιά,/ αν λάχει κι έξαφνα/ κείθε πηδήσει/ και τις ξαφνίσει/ ή ζώον ή άνθρωπος/ που κυνηγά,

.

με μιάς αφήνουσι/ το βόσκημα τους/ και εις μανδριά τους/ ομού όλες φεύγουνε/ τρομακτικά

Οταν οι εύμορφες,/ είδαν κοντά τους/ και εις τ' αυτιά τους/ των νέων απάντεχα/ ήλθε η λαλιά,

ευθύς εσκόρπισαν/ όλες και φεύγουν,/ όλες γυρεύουν/εδώθε -κείθενε/ που να κρυφθούν.

Εκείνοι οπίσω τες/ ακολουθούσαν,/παρακαλούσαν/ μ' ερωτικότατα/ λόγια απαλά:

Λιοντάρια είμαστε !/ Είμαστε λύκοι,/που τόση φρίκη/ για μας ελάβατε/ ω κορασιές;

Κόρες μη φύγετε,/ μόνον ποθούμε/ να σας θωρούμε./ Ε! σταματήσατε  ελάτ' εδώ.-

Αλλ' αυτές εφύγαν/ και πληγωμένους/ εκειούς τους θλιμένους/ σκληρότατα αφήσαν εις την καρδιά.

Νιές που μ' ακούετε,/μην τες ομοιάσετε/ να μην λιγιάστε/ σαν κειές οι άγνωστες,/ τς ερωτικούς.

Από τα κάλλη σας/ μη τους στερείτε,/ αλλά ποθείτε/ πάντα να κράζεσθε σπλαχνιστικά.

Και τώρα μάλιστα / που στον αέρα,/νύκτα και μέρα/ πνέει ο έρωτας πνέει γλυκά. Αντώνης Μάτεσις"Τη πρώτη Μαϊου"

Λουλούδια μάζευαν ξανθές παιδούλες μες στους κήπους,/στους κάμπους στάχυα και κρινάκια δίπλα στο γιαλό    Μιλτιάδης Μαλακάσης

το φεγγάρι ακόμα παίζει μαγεμένο,/ μέσα στα λουλούδια μέσα στα κλαδιά.   Μιλτιάδης Μαλακάσης

Μέσα στον κήπο σου τα λούλουδα τ' ανοιγμένα,/ γύρω απ' αγάλματα άψυχα, βαριά,   Μιλτιάδης Μαλακάσης

Είπε της αμμουδιάς το κρίνο,/σκυμένο πάνω στον αφρό:/ Γιατί την πίκρα σου να πίνω,/ κύμα σκληρό;

Μενεξεδένιο μου μπουκέτο!/Ω το χαριτωμένο χέρι/ που σ'εχει φέρει/κάλλιο να κράταγε στιλέτο!    Μιλτιάδης Μαλακάσης

      ΤΟ ΜΟΣΚΟ,το βαρύμοσκο νεκρούς όπου ανασταίνει,/ στην πόρτα μου τόνε σκορπά μια άγνωστη μια ξένη -       Μιλτιάδης Μαλακάσης

Χίλια πουλάκια κελαϊδούν, χίλια λουλούδια ανθούνε,/χίλιες καρδιές χτυπούνε,   Μιλτιάδης Μαλακάσης

Καθρεπτισμένος στα νερά σου,/λίμνη, τα πράσινα, φορώ/στεφάνι από τα νούφαρα σου/ το πιο λαμπρό, το πιο αλαφρό.   Μιλτιάδης Μαλακάσης