ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ 28-29.6. 2011

Πραγματοποιήθηκε και εφέτος η συγκέντρωση των Πολιανιτών, αλλά και κατοίκων των γύρω χωριών, στην κορυφή του βουνού μας, τον Άγιο Νίκωνα, για τη γιορτή του Αγίου μας.

Και εφέτος έκανα, με επιτυχία, το τεστ κοπώσεως, πεζοπορώντας,παρέα με τον Ανδρέα-πολιανίτη της Αυστραλίας- ως την κορυφή του Αγίου Νίκωνος.

Φθάσαμε σχεδόν ταυτόχρονα, με το φορτηγάκι του Χρήστου γεμάτο με υλικά και εφόδια,απαραίτητα για τη γιορτή, αλλά και την πρώτη ομάδα προσκυνητών, που θα φρόντιζαν για τις απαραίτητες εργασίες. Και αμέσως με το γενικό πρόσταγμα της Αγλαϊας πέσαμε στη δουλιά.Ο κάθε ένας ανάλαβε και μια δουλιά και η Κούλα η μεγαλύτερη της συντροφιάς ανάλαβε το καθάρισμα των κρεμυδιών, μαζί με την Πόπη και την Χαρίκλεια, για το γιορταστικό δείπνο και το γεύμα της επομένης. Αλλά η Λίτσα πέρα από τα καθηκοντα της , φρόντισε να ετοιμάσει, όπως πάντα τα τελευταία χρόνια, τα καφεδάκια για όλη τη συντροφιά. (Η λειτουργία του καφενείου του Χρήστου θα γινόταν αργότερα.) Γρήγορα οι επείγουσες δουλιές έφτασαν στο τέλος. Οι προσκυνητές που θα έφταναν αργότερα θα τα εύρισκαν όλα έτοιμα.

Τα καζάνια πρέπει ν' αστράφτουν

 Ο νερουλάς του Αγίου

 Προετοιμασία για το λίο

 Ο Ταϋγετος από τον Άγιο Νίκωνα

 Ο Άγιος Νικόλαος (Σελίνιτσα) και Στούπα από τον Άγιο Νίκωνα

 Το Καμπανάκι του Αγίου Νίκωνος

 Άλλη όψη του Ταϋγέτου

 Ο χόντρος πρέπει να ανακατεύεται συνεχώς

 Στιγμές προσευχής

 Οι κυρίες με τα κόκκινα

 Κατευθυνθήτω  η προσευχή μου ως θυμίαμα ενώπιον Σου...

 Πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν....

 Πολιανίτες της Αμερικής μαζί με ντόπιους στον Άγιο Νίκωνα

 Συννέφιασε ο Ταϋγετος

 Ο υπεύθυνος του καφενείου στον ΄Αγιο Νίκωνα

 Στη λειτουργία της 29ης ο κόσμος ήταν λίγος αλλά η θρησκευτικότητα εντονότερη

                                                   Χρόνια πολλά   και του χρόνου

ΑΓΡΙΟΛΟΥΛΟΥΔΑ ΤΗΣ ΜΑΝΗΣ

" Τους κάμπους λουλουδίζω/και τα κλαδιά φουντώνω/του Πάσκα φέρνω τις χαρές,/ στης νύχτας μέσα τη δροσιά μ' αηδόνια ξεφαντώνω.        Αλέξανδρος Πάλλης

Όλα ήταν για μας./Για σένα δεν είχε τίποτα ο κόσμος./ Για μας τα λουλούδια κι η θάλασσα,/ τα τραγούδια και η Λαμπρή. Νικηφόρος Βρεττάκος

Ποιός είχε πεί που σούμελλε, πέτρα, να βγάλεις ρόδο;       Διονύσιος Σολωμός

Το όνμα σου: κουδούνισμα αλόγων που σέρνουν, την άνοιξη πίσω τους.   Νικηφόρος Βρεττάκος

Το όνομα σου: αγιόκλιμα αναριχώμενων άστρων.   Νικηφόρος Βρεττάκος

Το όνομα σου: παράθυρο ανοιγμένο τη νύχτα στην πρώτη του Μάη.   Νικηφόρος Βρεττάκος

Το όνομα σου: αέτωμα περιστεριών στον ορίζιντα.   Νικηφόρος Βρεττάκος

                           Βάλε τα σπάρτα στα μαλλιά σου/τις μυγδαλιές στην αγκαλιάσου / κι έβγα νυφούλα στα βονά.                                 Νικηφόρος  Βρεττάκος
              

Τι έχεις σήμερα Θεέ μου; Σε τι θα μπορούσα/ να βοήθήσω τη λύπη σου; Εγώ είμαι μια πέτρα./μπορείς να καθίσεις./μπορείς να με ρίξεις / στους εχθρούς της ειρήνης σου. μπορείς να με κάνεις/ άμμο κι ασβέστη, μπορείς να με χτίσεις./ Μπορείς να φυτρώσεις, το λιγότερο πάνω μου/ ένα σοφό πρωινό λουλουδάκι.   Νικηφόρος Βρεττάκος

Κυκλάμινο, κυκλάμινο, στου βράχου τη σχισμάδα/ που βρήκες χρώματα κι ανθείς, που μίσχο κ;αι σαλεύεις;// Μέσα στο βράχο σύναξα το γαίμα στάλα στάλα,/ μαντίλι ρόδινο έπλεξα κι ήλιο μαζεύω τώρα.       Γιάννης Ρίτσος

                  Κάθε μιά στα μαλλιά της έχει από ένα τριαντάφυλλο./ Κ' έχει από ένα κυκλάμινο πάνω στο στήθος της.  Νικηφόρος Βρεττάκος               

                                                        

                Μη μου ξυπνήσεις τ' όνειρο /που ολόβαθα πλανιέται/ στα ρόδα του Μαγιάπριλου/ μην το ξυπνήσεις.                                                         Κώστας Χατζόπουλος                                      

                                                                  

Φαινόταν σαν τ' άνθη ταπεινός/ και σαν τ' άνθη φαινόταν φωτεινός.   Κώστας Χατζόπουλος

Εις τα ξερά κλωνάρια ανθούνε κρίνοι/ και γιασεμιά η πέτρα είναι γεμάτη.   Παύλος Νιρβάνας

Με ανεμώνη έστεψα τους πενιχρούς μου στίχους,/ ους εις το έαρ της ζωής παρήξα στιγμιαίως.   Δημ. Σ. Βυζάντιος

Μάνα σαν έλθ' ο φίλος μου αν με πονεί η ψυχή του,/πες  με λουλούδια του βουνού νεκρή να με στολίσει,/ γιατί τ' αγάπαγα πολύ σαν τάκοφτα μαζί του.... Αχιλλέας Παράσχος

Μια ανεμώνη που ανθεί/  στο βράχο στηριγμένη,/ να νοήσει προσπαθεί/το τραγούδι τι σημαίνει.   Γεώφγιος Βιζυηνός

Αγνό κρυφό λουλούδι της ζωής μου/ έλα και πρόβαλε στο φως του κόσμου.   Παύλος Νιρβάνας

Της πικροδάφνης ο ανθός πάντα πικρίζει λίγο,/ έτσι είναι και τα χείλη σου όταν μου λεν να φύγω.   Ιωάννης Πολέμης

δυνατό μύρο κατασταλασμένο/ από κρίνου βαριούς ανασασμούς.   Κωστής παλαμάς

Μα χτες καθώς με θάρρεψε το γέλιο του Μαρτιού/ και τράβηξα να ξαναβρώ τ' αρχααία μονοπάτια,/ στο πρώτο μοσκοβόλημα ενός ρόδου μακρινού/ μου δάκρυσαν τα μάτια.   Κωστής Παλαμάς

η πλάση σε περιβόλι του Μαγιού ένα πανηγύρι,/ και μια πατριδά η Γη. Κωστής Παλαμάς

Κι ήρθαν ανθοστεφανωμένες/μ' όλα τα λούλουδα του Μάη,/ κι άνθη κρατώντας και στα χέρια,ντέλφια χτυπάνε και κουδούνια,/και κύκλους πλέκουν και χορεύουν/ και τραγουδούν το Μάη το Μάη.   Κωστής Παλαμάς

ο Απρίλης μες στον κήπο μου, και στο χωριό ο Μάης.   Κωστής Παλαμάς

Ποιός το στοχάστηκε, ποιάς Μοίρας είναι τάμα,/από τα κακομύριστα και τ' απορίμμια/ να υψώνονται τα ολόχλωρα,και αγνό το θάμα/ του Μάη κι Απρίλη απ' την ακάθαρτη ασκήμια;   Κωστής Παλαμάς

Ήτανε τ' άνθια μετρητά, τα κρίνα ήταν λίγα,/και να θερίσω ορέχτικα τον κρινοθησαυρό,/κι όλα τα κρίνα μάτιασα κι όλα τα κρίνα πήγα/στον πλούσιο κήπο νάβρω τα και να τ' αγκαλιαστώ.   Κωστής Παλαμάς

Κι έγειρα στα νιοθέριστα τα δροσοπέταλα τους/ που το πανέρι σου έκαναν μιαν άνοιξη σκληρή,/για να θρυνήσω τους γοργούς και τους ωραίους θανάτους,/-κι αγνάντια τους Ανάσταση φωτόλουστη Εσύ!   Κωστής Παλαμάς

Μου είπες να σκύψω κι έσκυψα, να κόψω κι έκοψα όλα/ όσα το χέρι μου έφτανε λουλούδια στη βραγιά,/κι από ζουμπούλι, μενεξέ και νάρκισσο και βιόλα,/ κι απ' όλα ήβρα στο πλάι σου  μια νεα πρωτομαγιά.   Κωστής Παλαμάς

Κοιτάζοντας μέσα στο κίτρινο διάφανο σπάρτο,/ μπόρεσα κ' είδα θαρρώ το βάθος του κόσμου:/ την ομορφιά τη σοφία, το γούστο/ εκείνου που τόφτιαξε.    Νικηφόρος Βρεττάκος

                Ήμουν αθώο κι ανήξερο,/ κι ήμουν βυζασταρούδι/ κι ήμουν λιγότερο άνθρωπος/ και πιό πολύ λουλούδι.                    Κωστής Παλαμάς

Ω τη χαρά του κήπου μου  με τον καινούργιο Απρίλη/που ευώδιασε το γιασεμί και το γιοφύλι.   Κώστα Χατζόπουλος

Ω τη χαρά του κήπου μου με την γλυκιάν ημέρα/που μες στα δεντρολίβανα σε ατέλειωτο μεθύσι/φαιδρά μυριοβουίζει το μελίσσι.   Κ'ωστας Χατζόπουλος

Αντιστέκομαι όπως οι ελιές της πατρίδας μου, οι σκληρές/ σαν τα κόκαλα τ' αντρειωμένου, που τους λείπουν οι μαντήλες/ μονάχα για να μοιάζουν με τις μανάδες μας.       Νικηφόρος Βρεττάκος

Τα κρίνα δροσοστόλιστα / για σε μοσχοβολάνε.      Ηλίας Καλαμογδάρτης

Και μες στα κρίνα το γλυκοφίλημα/ ενός αγγέλου θα σε ξυπνά.  Αλεξαν. Ρίζος Ραγκαβής

Ω τη χαρά του κήπου μου που με χλωρά βλαστάρια/του φόρεσε η κληματαριά στέφάνα.   Κώστας Χατζόπουλος

Ψυχή μου χαρά μου, τι κάθεσαι μέλισσα;/ Άνοιξαν όλα τα λουλούδια του σύμπαντος.   Νικηφόρος Βρεττάκος

Το χάσμα π' άνοιξε ο σεισμός κι ευθύς εγιόμισ' άνθη.    Διονύσιος Σολωμός

Εις χρυσά μαλλιά εφόρει / κόκκινο λουλούδι η κόρη.    Αλεξανδρος Ρίζος Ραγκαβής

Το γαρύφαλο που λέει /πως μιαν κάποιαν καρδιάν καίει / πάθος δυνατόν,/ ποιά το θέλει; ποιά το παίρνει;/ Μια πενήντα φιλιά φέρνει,/ κι άλλη εκατόν.   Αλεξανδρος Ρίζος Ραγκαβής

Εδώ δεν έλειψε ποτέ λουλούδι και πουλάκι.   Διονύσιος Σολωμός

Έλα μαζί μου, έλα μαζί μου πέρα,/μακριά απ΄εδώ στον κάμπο πέρα,/στον κάμπο πέρα που γελούν οι παπαρούνες,/ στον κάμπο πέρα που λαλούν τα χελιδόνια.   Κώστας Χατζόπουλος

Όσα λουλούδια είν' το Μάη/ μαδημένα ερωτηθήκαν,/κι όλα αυτά μ' αποκριθήκαν/ πως εσύ δεν μ' αγαπάς.              Διονύσιος Σολωμός

Κρίνους ο λίθος έβγανε,/ Χρυσό στεφάνι ο ήλιος. Διονύσιος Σολωμός

Γύρα/ σκορπά τον πόνο του στα μα/ ραμένα κρίνα το φεγγάρι.   Κώστας Χατζόπουλος

Θυμάρι και πεύκα και πράσινα κλήματα./ Κ' είχε η ατμόσφαιρα μια μυρουδιά/ γιομάτι πετράδια.    Νικηφόρος Βρεττάκος

Μιαν αυγή με ρόδα μου είπαν πως γελάει,/μιαν αυγή με ρόδα κατου στο γιαλό.   Κώστας Χατζόπουλος

μιάν αυγή με ρόδα που είδα έναν καιρό,/μιαν αυγή με ρόδα μου είπαν πως γελάει,/ μιαν αυγή με ρόδα κάτου στο γιαλό.   Κώστας Χατζόπουλος

ω, ας σε αφήσει η μοίρα ως σ' έχει στείλει/ κοντά μου πάντα αμάραντον Απρίλη.    Κώστας Χατρζόπουλος

Ξάφνου το δάσος γέλασε και μ' άνθη εχει γεμίσει. Κώστας Χατζόπουλος

στα βάλτα ο νους που να το βάλει/ πως θ' άνθιζαν τα κρίνα τώρα;   Λώστας Χατζόπουλος

Άσε το φθινόπωρο/ γύρω σου να στρώσει/ τ΄άνθη τα στερνά.   Κώστας Χατζόπουλος

Μια μελισούλα παρδαλή, που τηνε λένε Αγάπη / κι αντί το δεντρολίβανο να βόσκει και το ρόδο / βυζαίνει ανθρώπινες ψυχές κι εκείθεν πίν' η κλέφτρα / όση αν βρει μοσχοβολιά, όση αν βρει γλυκάδα.    Αριστιοτέλης Βαλαωρίτης

Το ίον έμεινε σιγών/ η κεφαλή του κάτω νεύει,/ και δρόσου διαυγής σταγών,/ εν δάκρ' εις τα όμματα του ανέβη.         Άγγελος Βλάχος

Μελωδίες ζεφύρους/ κι ευωδίες απ' την άνοιξη, τα μάζεψες όλα και τάστειλες όλα σ' αυτό το βουνό/ να πνέουν κατά πάνω μου.   Νικηφόρος Βρεττάκος

Και είχαν ρόδα και κρίνα στην ποδιά/ και γελούσαν οι κόρες στα παιδιά/και τραγουδούσαν.   Κώστας Χατζόπουλος

             Και κοίταζαν  τις κόρες στο νερό/ πως τίναζαν τα κρίνα στον αφρό,/ πως μαδούσαν τα ρόδα στο νερό.                  Κώστας Χατζάοπουλος

Και ήταν άνοιξη, κι είχε η πασχαλιά/ μαζέψει επάνω πλήθος τα πουλιά    Κώστας Χατζόπουλος

                        και κοίταζε τ' άνθη στο λιβάδι/και φαινόταν καλός σαν τα πουλιά/ κι ωραίος σαν τ' άνθη στο λιβάδι                    Κώστας Χατζόπουλος

Διπλό γαρούφαλο στ' αυτί μου, /η μάνα μου και τ' άλογο μου / ο Ιησούς Χριστός  κι εφτά παιδιά.   Νικηφόρος Βρεττάκος                                                                                                                                                                                                                                      

Και τα πουλιά διπλώσαν το φτερό,/σπουργίτες ταπεινοί και σπίνοι,/και σώπαιναν και του άκουαν τη φωνή,/και την άκουαν κι έγερναν και οι κρίνοι.        Κώστας Χατζόπουλος

και ήταν γιούλια κοντά του οι ταπεινοί/κι οι φτωχοί κρίνα γύρω του σκυμένοι.    Κώστας Χατζόπουλος

μα προς εσένα υψώνουμε το χέρι/ορθό σαν ηλίανθος το μεσημέρί    Κώστας Χατζόπουλος

Κόψτε κλαρί απ' το λόγγο/ νάναι χλωρό και δροσερό, νάναι ανθούς γεμάτο,/και στρώστε το κρεβάτι μου και βάλτε με να πέσω.     Αριστοτέλης Βαλαωρίτης

         Κι ερχόμαστε: δε χύνουμε τα μύρα,/το χέρι μας δε σπέρνει την αλόη,/σμύρνα και νάρδους δε σκορπίζει στείρα.    Κώστας Χατζόπουλος

Ω! πως μ' αργοπορήσατε, λουλούδια,/ κι εσείς ματάκια,/που ανθίζατε σε κάθε φράχτη πίσω!   Άγγελος Σημηριώτης

                         ερχόμαστε όπως έρχεται στη χλόη/ τον Απρίλη το νέο μελισσολόι,/ερχόμαστε σαν άνθη στο λιβάδι,    Κώστας Χατζόπουλος

          Ρόδου και κρίνου ανασασμός και γιασεμιού η πνοή μου,/λιγοθυμούσε οπ' έσκυβε στα χείλη μου να πιεί.              Άγγελος Σημηριώτης

σαν κρίνα του αγρού μας έχεις ντύσει,/σαν του ουρανού πετούμενα φροντίσει,/κι είμαστε εμείς τα πατημένα κρίνα       Κώστας Χατζόπουλος

Και ταπεινό λευκανθισμένο βάτο/εμπρος τα φτερά η ψυχή μας κλείνει    Κώστας Χατζόπουλος

Και μες στον ήλιο τον λαμπρό, μονάχο, σαν καλάμι,/σε χίλια μέσα λούλουδα στο περιβόλι εκείνο,/ο Δάντης μούδειξε θολός κατάμαυρο ένα κρίνο.   Άγγελος Σημηριώτης

Ω μην αργείς τον ήλιο σου να φέξει/ και ν' ανοίοξει χαμόγελο η καρδιά σου/ στα κρίνα των αγρών τα πετεινά σου!    Κώστας Χατζόπουλος

Μιάν ανθοδέσμη πασχαλιές στο χέρι της βαστούσε/ κι αγνώριστοι πηγαίναμε, χώρια, τον ίδιο δρόμο,/αυτή αγάπης όνειρο, που μαγικά γελούσε,/ κι εγώ αγάπης φάντασμα με το σταυρό στον ώμο!   Άγγελος Σημηριώτης

και διαβαίνει κι απλώνει φως θολό/και σταλάζει στα κρίνα το γιαλό.    Κώστας Χατζόπουλος

      Σιμώνω... βλέπω κρεμαστά σ' ένα γυρτό κλωνάρι/ τ' ασημωμένα βέλη του (του έρωτα) και το χρυσό δοξάρι.             Αλέκος Φωτιάδης

Και είσαι το άυλο το κρίνο στο γιαλό/ που φέρνουν οι κόρες στον καλό    Κώστας 

χατζόπουλος

Τ' άλικα χείλη από ανεμώνη/ ανθόφυλλα,η γλώσσα φράουλα/ ζεστή απ' τη κάψα, που φουντώνει/ τη σάρκα και ροδίζει μάγουλα.   Μέντος Φιλήντας

είσαι το άχραντο ρόδο στα μαλλιά,/σαν αυγής είσαι ακτίνα,/και σου φέγγουν τα ρόδα στα μαλλιά/και τα χέρια στα κρίνα.   Κώστας Χατζόπουλος

              και ρόδα η δύση απλόχερα σκορπά στους ουρανούς/ και στων βουνών τις κορυφές σκορπάει ζεμπούλια.      Ιωάννης Γρυπάρης

Και σου φέγγουν σα ρόδα τα μαλλιά/ και σα φως από αστέρια - /Και σου παίρνω α ρόδα απ' τα μαλλιά/ και τα κρίνα απ' τα χσέρια.    Κώστας Χατζ'οπουλος

Ραινουν οι ακακίες γύρα/ περίγυρα τα μύρα/ κι οι πασχαλιές,/ η θάλασσα η μεγάλη/ ψάλλει/ στο βάθος, πίσω απ' τις παλιές ελιές.   Ιωάννης Γρυπάρης

κι ως να ζω τ' όνειρο μου,/τινάζω τα ρόδα απ'τα μαλλιά,/τινάζω τα κρίνα στο νερό,/τα τινάζω σε αέρινο χορό/ και γεμίζω το γύρισμα του δρόμου/ και στο λαγκάδι αγνάντια το χλωρό/ανοίγω το κλειστό παράθυρό μου.   Κώστας Χατζόπουλος

Στεφάνι να φορέσω εκεί θα επιθυμούσα/ που σέρνουν οι νεράιδες το χορό.   Μιλτιάδης Μαλακάσης

Μα ήρθες και σκόρπισες τα στάχυα στο νερό,/τα ρόδα στον αέρα./ Και μ' ένα κρίνο στάθηκες, ωχρή/ σα φθινοπώρου μέρα.   Κώστας Χατζόπουλος

Ήταν άνοιξη τότε κ' οι λυγαριές ανθισμένες,/ έμοιαζαν με χρωματιστές πηγές που ανάβλυζαν και ξεχείλιζαν.         Νικηφόρος  Βρεττάκος

ΨΕΣ στον ύπνο μου ήρθες και κρατούσες/ ένα ρόδο που είχε μαραθεί,/και με κάποια λύπη με θωρούσες,/ κι είχε νόημα τ' όνειρο βαθύ....   Μιλτιάδης Μαλακάσης

     Και όταν φτάσει η άνοιξη/ κι όταν έρθουν τα πουλιά/και γυρίσουν τ' άνθη,/ σαν έναν καιρό / θα σε περιμένω.          Κώστας Χατζόπουλος

ΑΥΤΟ το ρόδο που μαδάς είναι η καρδιά μου./ Τι κι αν σου πει πως σ' αγαπά ή δεν σ' αγαπά;   Μιλτιάδης Μαλακάσης

Καιτ' άστρα μόλο τους το φως κοιτούν μ' ερωτεμένα, / και ρόδο μέσα μου πολύ, κρίνος πολύς ανθίζει. Διονύσιος Σολωμός

Στο ρόδο απάνω στάθηκε μια πεταλούδα, μια άλλη/ στον κρίνο και μια τρίτη τριγυρνά   Μιλτιάδης Μαλακάσης

Και να μαζέψουνε/ τα καλαθάκια/ εις τα χεράκια,/στο Μάη εβγήκανε τον ανθηρό.

Εδώ κ' εκεί άσπριζαν σαν προβατούλες,/ οι κοπελούλες, μες στ' ανθοευώδιαστα/ χόρτα λαμπρά.

Κι άλλη ευμορφούλα,/ όπου ξανοίγει/ άνθος ν' ανοίγει,/ τρέχει και κόβει το με προθυμιά.

Κίτρινα λουλούδια/ άλλη μαδούσε / και τα ρωτούσε,/ ποιός τάχα νέος/ την αγαπά.

Με τις παλάμες της, τις απαλούλες/ παπαρουνούλες,/ άλλη τις έσκαγε/ παιγνιαδιστά.

Και άλλη ησυχότερη,/ στην πρασινάδα/ και στη σκιάδα του όχτου εκάθητο προσεκτικά.

Και με τα άνθη / τα μυρισμένα,/ τα μαζωμένα,/ στεφάνι εστόλιζε/ από μερτιά.

Εύμορφοι  εδιάβησαν/ νέοι ομάδι./μες στο λιβάδι/ είδαν ν' αστράφτουνε μάτια γλυκά.

Είδαν ξανθόμαλλα/ να αερίζουν,/ να παιγνιδίζουν,/ στη λεπτοζέφυρη/ φυσηματιά,

και λεπτομάγουλα,/ ωσάν μοσκούλες/ μισανοικτούλες,/ που είν' κοκκινούτσικες / καταμεσίς.

Ευθύς γλυκόλογα που η αγάπη εμπνέει,/ να λεν οι νέοι/ στις κόρες άρχισαν/λόγια απαλά.

-Κοπέλες εύμορφες/ που μοναχούλες;/ Σαν καλογριούλες,/ τ' άνθη μαζώνετε/ τα δροσερά;

Θέλετε νάλθουμε/ και μεις σιμά σας/ στη συντροφιά σας,/να σας βοηθήσουμε φιλιστικά;

Καθώς οι άκακες/ οι προβάτούλες,/που τες κορφούλες/ των χόρτων βόσκουν/ με ξεγνιασιά,/ αν λάχει κι έξαφνα/ κείθε πηδήσει/ και τις ξαφνίσει/ ή ζώον ή άνθρωπος/ που κυνηγά,

.

με μιάς αφήνουσι/ το βόσκημα τους/ και εις μανδριά τους/ ομού όλες φεύγουνε/ τρομακτικά

Οταν οι εύμορφες,/ είδαν κοντά τους/ και εις τ' αυτιά τους/ των νέων απάντεχα/ ήλθε η λαλιά,

ευθύς εσκόρπισαν/ όλες και φεύγουν,/ όλες γυρεύουν/εδώθε -κείθενε/ που να κρυφθούν.

Εκείνοι οπίσω τες/ ακολουθούσαν,/παρακαλούσαν/ μ' ερωτικότατα/ λόγια απαλά:

Λιοντάρια είμαστε !/ Είμαστε λύκοι,/που τόση φρίκη/ για μας ελάβατε/ ω κορασιές;

Κόρες μη φύγετε,/ μόνον ποθούμε/ να σας θωρούμε./ Ε! σταματήσατε  ελάτ' εδώ.-

Αλλ' αυτές εφύγαν/ και πληγωμένους/ εκειούς τους θλιμένους/ σκληρότατα αφήσαν εις την καρδιά.

Νιές που μ' ακούετε,/μην τες ομοιάσετε/ να μην λιγιάστε/ σαν κειές οι άγνωστες,/ τς ερωτικούς.

Από τα κάλλη σας/ μη τους στερείτε,/ αλλά ποθείτε/ πάντα να κράζεσθε σπλαχνιστικά.

Και τώρα μάλιστα / που στον αέρα,/νύκτα και μέρα/ πνέει ο έρωτας πνέει γλυκά. Αντώνης Μάτεσις"Τη πρώτη Μαϊου"

Λουλούδια μάζευαν ξανθές παιδούλες μες στους κήπους,/στους κάμπους στάχυα και κρινάκια δίπλα στο γιαλό    Μιλτιάδης Μαλακάσης

το φεγγάρι ακόμα παίζει μαγεμένο,/ μέσα στα λουλούδια μέσα στα κλαδιά.   Μιλτιάδης Μαλακάσης

Μέσα στον κήπο σου τα λούλουδα τ' ανοιγμένα,/ γύρω απ' αγάλματα άψυχα, βαριά,   Μιλτιάδης Μαλακάσης

Είπε της αμμουδιάς το κρίνο,/σκυμένο πάνω στον αφρό:/ Γιατί την πίκρα σου να πίνω,/ κύμα σκληρό;

Μενεξεδένιο μου μπουκέτο!/Ω το χαριτωμένο χέρι/ που σ'εχει φέρει/κάλλιο να κράταγε στιλέτο!    Μιλτιάδης Μαλακάσης

      ΤΟ ΜΟΣΚΟ,το βαρύμοσκο νεκρούς όπου ανασταίνει,/ στην πόρτα μου τόνε σκορπά μια άγνωστη μια ξένη -       Μιλτιάδης Μαλακάσης

Χίλια πουλάκια κελαϊδούν, χίλια λουλούδια ανθούνε,/χίλιες καρδιές χτυπούνε,   Μιλτιάδης Μαλακάσης

Καθρεπτισμένος στα νερά σου,/λίμνη, τα πράσινα, φορώ/στεφάνι από τα νούφαρα σου/ το πιο λαμπρό, το πιο αλαφρό.   Μιλτιάδης Μαλακάσης